چرا باید نگران پرسپولیس باشیم؟

تیتر20 - بعد شبی که پرسپولیس از امارات 3 امتیاز حیاتی به‌دست آورده، شاید سخن گفتن از نقاط ضعف ساده نباشد اما برای موفقیت در ادامه رقابت‌ها باید این نقاط تاریک به اندازه‌ای که نیاز هست مورد نقد و بررسی قرار گیرد تا شاهد حذف پر امیدترین تیم باشگاهی کشور برای قهرمانی آسیا در ادامه رقابت‌ها نباشیم.

برانکو دقیقا بعد از بازی با الهلال و عیان شدن نقاط ضعف تیم در برابر تیم‌های حرفه‌ای و دادن موقعیت‌های فراوان به حریفان، تصمیم گرفت روش بازی خود را بر اساس 2 هافبک دفاعی تغییر دهد تا فشار کمتری به مدافعان وارد شود. این تغییر در کل تصمیم درستی بود و برابر تیم‌های قدرتمند این نیاز وجود داشت که کمربند خط میانی محکم‌تر بسته شود اما از آنجایی که برانکو اعتقادی به تغییر سیستم بر اساس قدرت حریفان نداشت باعث شد به آسانی جام حذفی را با شکست برابر نفت آبادان از دست بدهد. روشن است که سطح بازی پرسپولیس در لیگ ایران آنقدر بالا هست که حریفان توانایی فشار آوردن را ندارند و نیاز نیست حتما با 2 هافبک دفاعی بازی کند. مشکل دیگری که هواداران پرسپولیس آن را به وضوح احساس کرده‌اند حذف پست بازیساز و استفاده از سیستم 2-4-4 خطی هست.

این روش باعث شده است پرسپولیس تمام سعی خود را برای گل زدن از کناره‌ها به کار ببرد که روشن است عنصر زیبایی و خلاقیت از بازی تیم رخت بسته است. استفاده مکرر مدافعان از توپ‌های بلند که به قصد پشت دفاع حریف فرستاده می‌شود باعث شده است خط میانی از جریان بازی خارج شود، در نتیجه امتیاز مالکیت توپ که در 3 سال اخیر همواره در اختیار پرسپولیس بوده است از بین رفته و راه‌های گلزنی محدود به ضربات ایستگاهی و ارسال از کناره‌ها شده. این روش با توجه به نداشتن بازیکن رونده و توانا در ارسال‌های دقیق، موفقیتی به ارمغان نیاورده است. جرقه‌های گاه و بی‌گاه صادق محرمی هم با ارسال‌های ناامیدکننده راه به جایی نبرده است. از طرفی این روش نیاز به مهاجمانی با قدرت سرزنی بالا و قد بلند دارد که پرسپولیس فاقد آن هست.

به هرحال پرسپولیس الوصل را شکست داد اما مروری بر موقعیت‌های از دست رفته حریف و نوع بازی پرسپولیس در این بازی و به صورت کلی توجه و آنالیز دقیق پرسپولیس در چند ماه اخیر، نشان می‌دهد برای اینکه در ادامه بازی‌های آسیایی موفق باشد، نیاز ضروری به تغییر روش بازی و استفاده از تمام توان خود دارد. پرسپولیس خط میانی بسیار منسجم و هماهنگی داشت که نقطه قوت این تیم در تمام 3 سال اخیر بوده است اما تغییرات نفری و سیستمی سرمربی باعث شده اقتدار و صلابت خط میانی بشدت کاسته شود و در نتیجه نه از آن پرس سنگین خبری هست نه از پاسکاری و مالکیت توپ که نتیجه‌اش کم‌شدن فاحش راه‌های گلزنی و موقعیت‌سازی‌هاست. با توجه به نوع بازی پرسپولیس در برابر تیم‌های حرفه‌ای و زیرک مثل السد باید نگران بازی‌های آینده در مراحل بعدی بود؛ آن هم در سالی که با توجه به افت تیم‌های عربستانی بهترین فرصت برای راهیابی پرسپولیس به فینال فراهم هست.

تیم‌های ایرانی از زمان برگزاری لیگ قهرمانان آسیا موفقیت قابل توجه‌شان اندک و ناامیدکننده بوده است. امیدواریم کادر فنی پرسپولیس این موقعیت عالی برای پایان دادن به ناکامی طولانی باشگاه‌های ایرانی را در کسب عنوان قهرمانی در آسیا از دست ندهند و با درایت و روشن‌بینی، عدم پافشاری بر استفاده از بازیکنان ناکارآمد و نیز استفاده مناسب از مهره‌ها در پست‌های تخصصی این فرصت را غنیمت بشمارند.

متاسفانه نوع بازی فعلی سرانجامش حذف در یکی، دومرحله بالاتر خواهد بود که امیدواریم با هوشیاری سرمربی این اتفاق نیفتد./وطن امروز