در سال‌های اخیر، حضور برخی چهره‌های هنری و ورزشی در رویدادهای عمومی با همراهی محافظان شخصی و انتشار فیلم‌های آنها در فضای مجازی، بارها خبرساز شده است. حضوری که برای بسیاری بیش از آن‌که نشانی از امنیت داشته باشد، رنگ و بوی همان صحنه نمایش می‌دهد. نمایش قدرت، شهرت و شاید تلاشی برای برندسازی در دورانی که دیده شدن، مهم‌تر از بودن است.
نام تنها واژه‌ای برای اشاره نیست؛ حامل تاریخ است، حافظه دارد و بار فرهنگی می‌برد. هر نام، زنجیره‌ای از معناست که در ذهن ملت‌ها هویت می‌سازد. در جغرافیای سیاسی، نام‌ها از پرچم‌ها پرقدرت‌ترند. نام، بر زمین می‌نشیند و ذهن‌ها را می‌سازد. در این میان، نام «دریای خزر» برای ایرانیان، نامی استوار بر زبان است؛ اما سست در ریشه‌های ملی!
در کشوری که سرانه مطالعه‌اش سال‌هاست از حدود ۱۲ دقیقه در روز فراتر نمی‌رود، هر سیاست فرهنگی باید ساده و روشن باشد: کتاب را باید ارزان و قابل‌دسترس کرد؛ برای همه، نه فقط برای کسانی که قدرت خرید تجربه‌های لوکس را دارند.
موزه بزرگ مصر در جیزه، چند روز قبل با حضور سران کشورها و با برپایی یک کمپن بزرگ جهانی افتتاح شد و بار دیگر، نگاه جهانیان به تمدن‌های کهن جلب شد. این موزه عظیم با بیش از ۱۰۰ هزار اثر تاریخی، در مجاورت اهرام سه‌گانه مصر که به گفته بسیاری از کارشناسان «بزرگ‌ترین موزه باستان‌شناسی جهان» است، احداث شده است.
گیشه سینماها که در هفته‌های گذشته دوباره در سیطره فیلم‌های کمدی قرار گرفته، روزهای آینده میزبان فیلم‌هایی می‌شود که بازیگرانش همزمان فیلم‌های دیگری روی پرده سینما دارند.
ارکان پتککایا ـ بازیگر معروف تُرک ـ که برای حضور در مراسم رونمایی از سریال «بلیت یکطرفه» به ایران آمده است، از مایه‌های معمایی سریال به عنوان عنصری برای جلب مخاطب گفت.
در جشن موسیقی حافظ، همایون شجریان به عنوان بهترین خواننده ایرانی و تلفیقی و پویا سرایی برای قطعه «در دردانه» به عنوان بهترین آهنگساز تلفیقی _ ایرانی معرفی شدند.
پژمان جمشیدی در یک نشست خبری در حاشیه جشنواره فیلم فجر کنایه‌هایی به رئیس‌جمهور درخصوص قیمت دلار زد.