پشت سر گذاشتن سالی پر تنش برای صنعت روغن نباتی / لزوم هوشمندی دولت برای ایجاد سرمایه‌گذاری مشترک بعد از «برجام2»/ نوسازی صنایع اولویت دولت و فعالان اقتصادی

تیتر20 - مهندس ابوالحسن خلیلی، رییس هیأت مدیره انجمن صنفی روغن‌نباتی گفت: سال 1400 را می‌توان سال پر تنشی برای صنعت روغن نباتی ثبت کنیم. جابه‌جایی وظایف از وزارت صمت به جهاد کشاورزی، اجرایی شدن قانون تمرکز، روند افزایشی قیمت‌های جهانی روغن خام و دانه‌های روغنی، انتقال مسؤولیت‌ها از دولت دوازدهم به سیزدهم، تنگناهای نوسان ارزی، مصرف همه آنچه در قانون بودجه مصوب شده بود در چهارماهه اول سال دولت قبلی، عزم دولت جدید در حذف ارز ترجیحی و نهایتا پافشاری دولت بر عدم افزایش قیمت در سه ماهه اول شروع مدیریتش؛ همه و همه از طرفی به کمبود روغن خام و از طرف دیگر به عدم رغبت بخش خصوصی بر واردات روغن خام انجامید.

او افزود: دولت در خرداد تصمیم به تغییر قیمت گرفت تا بخش خصوصی را به واردات ترغیب کند. تا این‌که در مرداد و شهریور بازار روغن‌نباتی به آرامش رسید، اما عمر این آرامش چندان دراز نبود، چراکه با داغ شدن بحث ارز ترجیحی و طولانی شدن فرایند تخصیص ارز و البته جدی‌تر شدن حذف ارز ترجیحی، تقاضای بازار افزایش یافت. با افزایش قیمت جهانی روغن خام و دانه روغنی به‌دلیل افزایش قیمت نفت مجدداً از دی‌ماه بازار روغن‌نباتی به بازار مکاره‌ای تبدیل شد که اختیار آن را سوداگران در دست گرفتند. و طبیعتاً سال پرتنشی برای صنعت روغن‌نباتی بود. قیمت هر تن روغن خام به بیش از یک هزار و 450 دلار رسیده بود. در حالی که ما کماکان با ارز 4200 تومانی تولید می‌کردیم. در شرایطی که یک تن روغن آماده و بسته‌بندی شده حدود 850 دلار و روغن خام 1450 دلار بود و در ماه‌های پایانی سال خبرهای قاچاق روغن، رسانه‌ای شد. رونق قاچاق روغن‌نباتی رکورد تولید آن را در کشور شکست و تولید به 2/2 میلیون تن رسید که حدود 10 درصد رشد تولید نسبت به سال گذشته مشاهده می‌شود.

او در بخش دیگری از مصاحبه با اقتصاد سبز تصریح کرد: امیدواریم مذاکرات برجامی هرچه زودتر به نتیجه برسد و اقتصاد ما هم حتی در کوتاه‌مدت به ثبات نسبی برسد. آنچه بعد از «برجام2» باید در اولویت برنامه‌های دولت باشد نوسازی صنایع است، چرا که تحت شرایط تحریمی امکان ورود ماشین‌آلات و فناوری‌های جدید برای صنعت غذا یا نبود و یا خیلی سخت شده بود. به نظر من این مهم باید اولین و الزام‌آورترین مسؤولیت دولت و فعالان اقتصادی باشد. تمام توان‌مان بعد از توافق باید معطوف به بازسازی ماشین‌آلات و فناوری‌های مدرن باشد تا بتوانیم بدون فوت وقت، خطوط تولید خود را مجهز کنیم، چرا که اگر «برجام 2» هم با شیطنت‌های‌شان به نتیجه نرسد حداقل بتوانیم در فرصتی که پیش می‌آید خودمان را تجهیز کنیم.

خلیلی افزود: موضوع مهم بعدی این است که دولت باید خیلی هوشمندتر از گذشته برای ایجاد سرمایه‌گذاری مشترک بعد از «برجام2» عمل کند. هر اندازه بتوانیم کشورهای غربی را در زمینه تولید داخلی درگیر کنیم پایه‌های توافق هسته‌ای هم محکم‌تر خواهد شد. اگر بتوانیم منافع اقتصادی آنها را با منافع ایران گره بزنیم ریسک برهم زدن دوباره برجام برایشان بالاتر خواهد رفت و مثل دفعه قبل به‌راحتی نخواهند توانست زیر امضای خود بزنند. در عین حال تولیدکنندگان داخلی هم با باید ارتقای کیفیت محصولات‌شان بازارهای صادراتی مشخصی را هدف‌گذاری کنند. ما باید بتوانیم به سمت مراودات بیشتر منطقه‌ای و بین‌المللی حرکت کنیم تا بتوانیم نقش ارزنده‌ای در تامین غذای مردم ایفا کنیم.