اولین عکاس ایرانی یک شاه بود!

تیتر20 - یحیی امیری - اسمش ناصرالدینشاه بود و نزدیک به 50 سال در ایران سلطنت کرد، سفر فرنگ را دوست داشت. کنجکاو بود با پدیده های نو آشنا شود مثلا عکاسی، در یکی از سفرهای فرنگ(اروپا) این فن را آموخت وسوغاتی اش بساط عکاسی بود و سوژه اولین عکس هایش زنان او در حرمسرا و بعد منظره های زیبای روستاهای ایران.
برای شما که این روزها در هر لحظه از شب و روز که اراده کنید و از هر سوژه ای که بخواهید (ثابت، متحرک، دور، نزدیک) با موبایل تان عکس می گیرید و در همان لحظه می توانید عکس هایتان را به این و آن نشان دهید و یا در به هر نقطه از جهان از طریق شبکه های مجازی ارسال کنید شاید جالب باشد بدانید همین کار در 70 سال پیش دنگ و فنگ چند ساعته ، چند روزه و یاچند ماهه داشت.
دوربین ها بزرگ و حجم دار، روی سه پایه نصب می شد. سوژه اگر تکان می خورد عکس خراب می شد و عکاس باشی پشت دوربین، سرش را در کیسه ای زخیم و سیاه می پوشاند و چهره آدمی که می خواست عکس بگیرد تنظیم می کرد و با اشاره دست به علامت این که شخص نفس نکشد دگمه را می زد، نگاتیو را به تاریک خانه می برد و در طشت مایع سیانور می شست و بعد از یکی دو روز،شش عکس معروف به 3 در4 را ظاهر می کرد و بدست مشتری می داد.
عکاسی در شب و هوای تاریک و مه گرفته امکان پذیر نبود. امروز هوا ابریه، نمی شه عکس گرفت،برو فردا بیا، برو پس فردا بیا، برو هفته دیگه بیا ، هوا باید آفتابی و روشن باشه.
اولین مشتریان عکاسی، دانش آموزان بودند و کسانی که می خواستند تذکره "پاسپورت" بگیرند و به عکس نیاز داشتند باید به عکاس خانه می رفتند و پشت به پرده سیاه می نشستند و به دوربین نگاه می کردند تا عکاس دگمه را بزند تکان نخورند.
شب عید ( بازار پر رونق) عکاسی ها ، شهریور ماه بود که دانش آموزان به عکس 6 در 4 احتیاج داشتند بقیه ایام سال عکاسی ها خلوت و بدون مشتری بود برای همین بود که صمد مشرقی برای کسب در آمد دوربین و سه پایه را به بازار و پارک ها و گردشگاه ها برد تا مشتری تصادفی جذب کند. سال 1320 یک عکاس در میدان حسن آباد بساط گریم و لباس فراهم کرد تا هر کس بخواهد عکس با کت و کروات و پاپیون و سبیل و ریش بگیرد. یک عکاس دیگر (10سال بعد) در میدان شاه خیابان ری ماکت درست کرد تا هر کس بخواهد پشت رول اتومبیل یا موتورسیکلت یا هواپیما عکس بگیرد و در شهر های زیارتی کنار پرده ای از اماکن مقدس .
عکسی که در بالامی بینید بازار روز بندر عباس ، چهارم اردیبهشت ماه سال 1353 ساعت هشت و نیم صبح است عکاسی که این عکس را گرفته ژوزپیلیه فرانسوی و کسی که روی صندلی ارج نشسته اسماعیل جمشیدی نویسنده و روزنامه نگار ایرانی است.