پروژه سبز «گل گهر» در خط ۴ کنسانتره سازی/ پایان عصر کامیون در حمل کنسانتره «گل گهر» / پروژه سبز الگویی برای صنایع معدنی وفلزی کشور

تیتر 20-  اجرای پروژه های مختلف در شرکت های معدنی و صنعتی تنها نباید در حوزه توسعه باشد بلکه می تواند گام مهمی در بهبود کیفیت تولید بوده و تاثیر بسیاری در ارائه محصول در بازار داشته باشد. 

شرکت معدنی و صنعتی گل گهر به عنوان یکی از غول های معدنی کشور نیز این موضوع را در دستور کار خود قرار داده است.  چراکه به این باور رسیده است که در عصر نوین بهره‌ وری صنعتی، کاهش هزینه‌ ها، بهبود فرآیندها و ارتقاء ایمنی در محیط‌ های معدنی و صنعتی، از الزامات توسعه پایدار محسوب می ‌شوند. در همین راستا، راه ‌اندازی پروژه انتقال کنسانتره از کارخانه خط ۴ به کارخانه گندله‌ سازی شماره یک، یکی از اقدامات موفقی است که نه تنها مزایای اقتصادی و اجتماعی قابل‌توجهی در پی داشته، بلکه گامی مؤثر در بهینه ‌سازی زنجیره تولید و کاهش فشارهای زیست ‌محیطی نیز به شمار می‌ رود.

برای بررسی بهتر این موضوع باید  توجه داشت که پیش از راه ‌اندازی این پروژه، انتقال کنسانتره از خط ۴ به گندله ‌سازی شماره یک، به طور عمده با بهره‌ گیری از ناوگان کامیونی انجام می گرفت. این روش سنتی، هرچند رایج و به نسبت در دسترس بود، اما با چالش ‌های متعددی از جمله هزینه بالای حمل‌ و نقل، زمان ‌بر بودن فرآیند بارگیری و تخلیه، استهلاک جاده ‌ها و آلودگی ‌های زیست‌ محیطی ناشی از تردد کامیون ‌ها همراه بود.

راه‌اندازی نوار نقاله در این مسیر، به‌عنوان جایگزینی هوشمندانه و کارآمد، توانست به ‌سرعت تمامی این چالش ‌ها را مدیریت کرده و حذف کامل هزینه ‌های حمل کامیونی را محقق کند. بر اساس برآورد های کارشناسی، استفاده از نوار نقاله در مقایسه با حمل جاده‌ای، می ‌تواند تا ۷۰ درصد از هزینه ‌های سالانه حمل ‌و نقل مواد معدنی را کاهش دهد. رقمی که در مقیاس تولیدات صنعتی کشور، تأثیر شگرفی بر ساختار هزینه‌ ای شرکت ‌ها خواهد داشت. 

در کنار کاهش هزینه ‌ها، این پروژه به یکپارچه‌ سازی بار ورودی به کارخانه گندله ‌سازی کمک شایانی کرده است. نوار نقاله با انتقال پیوسته و کنترل ‌شده کنسانتره، امکان اختلاط یکنواخت مواد، حفظ درصد رطوبت مطلوب و مدیریت دقیق ‌تر کیفیت خوراک ورودی را فراهم می‌ آورد. در نتیجه، یکنواختی در ترکیب مواد اولیه منجر به پایداری کیفیت محصول نهایی، کاهش ضایعات و افزایش راندمان فرآیند پخت گندله می ‌شود.

به‌عبارت دیگر، نوار نقاله تنها یک ابزار حمل نیست، بلکه بخشی از سیستم مدیریت کیفیت در تولید به شمار می‌ رود که با دقت بالا، حلقه ‌ای کلیدی از زنجیره ارزش را تقویت می‌ کند.

اما بی شک یکی از انتقادهای رایج به استفاده از ناوگان سنگین در سایت ‌های صنعتی، مخاطرات ایمنی آن است. تردد پی ‌در پی کامیون‌ ها در محیط کارخانه، خطر تصادف، سوانح انسانی و تخریب مسیرها را افزایش می ‌دهد. با حذف کامل این ترددها از مسیر انتقال کنسانتره، ایمنی محیط کار به ‌شکل قابل‌توجهی بهبود یافته و ریسک‌ های عملیاتی کاهش یافته است.

این پروژه همچنین به جلوگیری از ریزش مواد در طول مسیر کمک کرده و باعث شده محیط سایت صنعتی از نظر ظاهری، بهداشتی و زیست‌ محیطی وضعیت مطلوب‌ تری پیدا کند. این مسئله در حفظ آراستگی محیط کار، افزایش رضایت شغلی کارکنان و ارتقاء استانداردهای سلامت حرفه ‌ای نیز تأثیرگذار بوده است.

تأثیرات مثبت این پروژه تنها به حوزه صنعت محدود نمی ‌شود. کاهش تردد کامیون ‌ها به معنای کاهش آلایندگی هوا، آلودگی صوتی و مصرف سوخت ‌های فسیلی است. در شرایطی که جوامع به ‌سوی الگو های تولید پاک و صنایع سبز حرکت می ‌کنند، چنین اقداماتی می ‌تواند الگویی برای دیگر واحد های صنعتی کشور باشد.

همچنین حذف حمل جاده‌ ای، از فشار بر شبکه‌ های جاده‌ای محلی و تخریب زیرساخت ‌های عمومی می ‌کاهد و به بهبود وضعیت ترافیک و ایمنی جاده ‌های اطراف کارخانه کمک می ‌کند. کاهش مصرف سوخت و هزینه نگهداری ناوگان نیز در بلندمدت به صرفه‌ جویی در منابع ملی می ‌انجامد.

این پروژه که از سوی گل گهر اجرا شده است، می ‌تواند به ‌عنوان الگویی برای بسیاری از صنایع معدنی و فلزی کشور که همچنان از روش ‌های حمل ‌و نقل سنتی استفاده می ‌کنند، مطرح شود. با سرمایه‌ گذاری هدفمند در ایجاد سیستم ‌های نوار نقاله، صنایع می ‌توانند ضمن کاهش چشمگیر هزینه ‌ها، به بهبود عملکرد محیطی، ارتقاء ایمنی و افزایش بهره‌ وری دست یابند.

در شرایطی که چالش ‌های جهانی همچون کمبود انرژی، فشار های زیست‌ محیطی و رقابت فشرده در بازار مواد اولیه ادامه دارد، پروژه‌هایی از این دست نشان می‌دهد که گل گهر با نگاهی بلند مدت، سرمایه‌ گذاری در فناوری ‌های ساده اما کارآمد، می‌ تواند تحولی بزرگ در عملکرد صنعتی کشور ایجاد کند.