گامی فراتر از یک موفقیت فنی در فولاد هرمزگان

تیتر20 - در شرایطی که صنعت فولاد ایران بیش از هر زمان دیگری با محدودیت ‌های ناشی از تحریم، نوسانات ارزی و دشواری ‌های تأمین قطعات و تجهیزات خارجی مواجه است، حرکت به سمت بومی‌ سازی به یک انتخاب اختیاری محدود نمی‌ شود، بلکه به ضرورتی راهبردی برای تداوم تولید و حفظ پایداری صنعتی تبدیل شده است. در همین چارچوب، اقدام اخیر فولاد هرمزگان در بومی ‌سازی شفت اتصال الکتروموتور به گیربکس جرثقیل ۲۴۰ تنی سالن ذوب، نمادی از تغییر رویکرد از «وابستگی» به «خوداتکایی هوشمند» در صنایع بزرگ کشور به شمار می ‌رود.

جرثقیل‌ های سنگین سالن ذوب، از حیاتی ‌ترین تجهیزات خطوط تولید فولاد محسوب می ‌شوند، تجهیزاتی که هرگونه اختلال در عملکرد آن‌ها می ‌تواند توقف ‌های پرهزینه و ریسک‌های ایمنی جدی به همراه داشته باشد. شفت اتصال الکتروموتور به گیربکس جرثقیل ۲۴۰ تنی، به‌ عنوان یکی از قطعات کلیدی این سامانه، از نظر فنی دارای پیچیدگی بالا و حساسیت عملکردی است. پیش از این، تأمین چنین تجهیزی به طور عمده وابسته به منابع خارجی بود، فرآیندی که نه ‌تنها زما ن‌بر و پرهزینه محسوب می‌ شد، بلکه در شرایط تحریم، همواره با عدم قطعیت و ریسک تأخیر همراه بود.

اهمیت این پروژه زمانی دوچندان می ‌شود که بدانیم زمان تأمین خارجی این قطعه بسیار طولانی بوده و توقف احتمالی آن می ‌توانست زنجیره تولید را با اختلال مواجه کند. در چنین فضایی، ورود واحد بومی ‌سازی دفتر فنی و برنامه ‌ریزی تعمیرات در مجموعه مدیریت خدمات فنی و پشتیبانی فولاد هرمزگان به این پروژه، نشان ‌دهنده بلوغ فنی و مدیریتی شرکت در مواجهه با چالش ‌های ساختاری صنعت فولاد است. اجرای موفق این پروژه توسط سازندگان داخلی، نه‌تنها یک دستاورد فنی، بلکه پیامی روشن درباره ظرفیت ‌های بالفعل صنعت داخلی مخابره می ‌کند.

از منظر راهبردی، بومی ‌سازی این قطعه را می ‌توان در امتداد سیاست کلان فولاد هرمزگان برای کاهش وابستگی به خارج و افزایش تاب‌ آوری عملیاتی تحلیل کرد. تجربه سال ‌های اخیر نشان داده است که تداوم تولید در صنایع انرژی ‌بر و سرمایه ‌محور، بیش از هر چیز به پایداری زنجیره تأمین وابسته است. بومی ‌سازی قطعات کلیدی، این زنجیره را کوتاه ‌تر، قابل‌کنترل‌ تر و کم‌ ریسک ‌تر می‌ کند و شرکت را در برابر شوک ‌های بیرونی مقاوم‌ تر می ‌سازد.

در عین حال، این اقدام فراتر از منافع مستقیم سازمانی، اثرات جانبی مثبتی نیز برای اکوسیستم صنعتی کشور به همراه دارد. همکاری با سازندگان داخلی در چنین پروژه‌ هایی، به انتقال دانش فنی، ارتقای استانداردهای ساخت و افزایش توان رقابت ‌پذیری شرکت‌ های داخلی منجر می‌ شود. این روند، در بلندمدت می ‌تواند زمینه ‌ساز شکل‌ گیری یک شبکه پایدار از تأمین‌ کنندگان توانمند داخلی شود، شبکه ‌ای که نه‌تنها نیاز صنایع فولادی، بلکه سایر صنایع سنگین کشور را نیز پوشش دهد.

از منظر اقتصادی نیز، بومی ‌سازی تجهیزات سرمایه ‌ای به کاهش هزینه ‌های ارزی، مدیریت بهتر نقدینگی و بهینه ‌سازی هزینه ‌های تعمیرات و نگهداری کمک می ‌کند. در صنعتی مانند فولاد که حاشیه سود آن به‌ شدت تحت تأثیر هزینه‌ های تولید قرار دارد، چنین اقداماتی می ‌تواند به بهبود بهره ‌وری و افزایش قدرت رقابت ‌پذیری در بازارهای داخلی و صادراتی بینجامد.

نکته قابل‌توجه دیگر، هم ‌راستایی این پروژه با الزامات توسعه پایدار صنعتی است. بومی ‌سازی به ‌معنای استفاده مؤثرتر از ظرفیت‌ های انسانی، مهندسی و صنعتی داخل کشور است، امری که علاوه بر ایجاد ارزش افزوده داخلی، به اشتغال ‌زایی تخصصی و حفظ سرمایه انسانی نیز کمک می ‌کند. فولاد هرمزگان با چنین اقداماتی، نقش خود را نه‌ فقط به ‌عنوان یک تولیدکننده فولاد، بلکه به‌ عنوان یک بازیگر اثرگذار در توسعه صنعتی کشور پررنگ ‌تر می ‌کند.

در نهایت می توان گفت، بومی‌ سازی شفت اتصال الکتروموتور جرثقیل ۲۴۰ تنی در فولاد هرمزگان را می ‌توان نمونه ‌ای عینی از عبور صنعت فولاد از رویکرد واکنشی به رویکرد پیش ‌دستانه دانست، رویکردی که به ‌جای انتظار برای رفع محدودیت ‌ها، بر تقویت توان داخلی و مهندسی معکوس هوشمندانه تکیه دارد. اگر این مسیر با برنامه ‌ریزی منسجم، سرمایه ‌گذاری در دانش فنی و حمایت از سازندگان داخلی تداوم یابد، می ‌تواند فولاد هرمزگان را به الگویی موفق در بومی ‌سازی تجهیزات راهبردی در سطح صنعت فولاد کشور تبدیل کند.