دریاچه ارومیه

این مقاله عوامل تأثیرگذار بر ناکامی صنعت ایران در همگامی با توسعه پایدار را بررسی می‌کند. با استفاده از مفهوم "دیابت ساختاری"، چالش‌هایی چون نبود سیستم‌های مدیریت مدرن، فشارهای سیاسی و محلی، و استفاده ناکافی از داده‌های تحلیلی تحلیل شده‌اند. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که تنها ۲۵٪ از شرکت‌های ایرانی در مسیر توسعه پایدار گام مؤثر برداشته‌اند و هیچ‌یک نتایج قابل‌توجهی در زمینه حفاظت از محیط‌زیست و مسئولیت اجتماعی کسب نکرده‌اند. تحلیل‌ داده‌ها بیانگر آن است که شرکت‌ها با مشکلاتی در زمینه همکاری تیمی، انضباط مالی و تکامل ساختاری مواجه‌اند. این مقاله راهکارهایی نظیر تقویت فرآیندهای داده‌محور، کاهش دخالت‌های سیاسی و بازنگری در ساختارهای سنتی را برای دستیابی به توسعه پایدار ارائه می‌دهد.

اضافه‌ خروجی‌‌‌ها و مصارف از ذخایر تامین شده و باعث ایجاد کسری در ذخایر آب (ذخایر منفی) می‌شود. با تداوم این وضعیت، کسری به صورت تجمعی افزایش یافته و تبعات منفی چشمگیری را در بر خواهد داشت.

دریاچه ارومیه پس از یک دهه تجربه فصل نا امیدی از احیا، روز گذشته در رویدادی خاص مرکز توجه قرار گرفت و سرانجام سامانه انتقال آب به دریاچه ارومیه افتتاح شد.