فشار تنش آبی در شش‌حوضه آبی اصلی کشور

تیتر 20-طبق روایت رسمی وزارت نیرو، کل حجم کنونی مخازن کشور تا انتهای خرداد 1401 در حالی به 25میلیارد و 849میلیون مترمکعب محدود شده که حجم آب مخازن کشور تا انتهای خرداد 1400 حدود 27میلیارد و 300میلیون مترمکعب بود. کاهش رهاسازی آب از سدها یکی از عمده‌‌‌ترین راه‌‌‌های جبران افت 3/ 5درصدی ذخایر آبی کشور بوده است. گزارش وزارت نیرو از دخل‌و‌خرج آب ایران در سال‌جاری از کاهش 7/ 5میلیارد مترمکعبی در رهاسازی آب از پشت سدهای کشور در 9 حوضه و زیرحوضه اصلی حکایت دارد؛ موضوعی که عمده آن در سدهای دو زیرحوضه کارون و کرخه بوده است. ورود آب به سدهای کشور در سال آبی1401، تا انتهای خرداد یک‌میلیارد و 450میلیون مترمکعب کم شده است. براین مبنا همزمان با کاهش بارندگی در 30 استان کشور در سال آبی جاری (نسبت به میانگین بلندمدت)، رهاسازی آب از سدهای کشور نیز افت قابل‌توجهی پیدا کرده تا اثر تنش آبی بر مشترکان بخش کشاورزی، صنعتی و خانگی (اعم از شهری و روستایی) دوچندان شود.

بررسی «دنیای ‌اقتصاد» نشان می‌دهد که در سال آبی جدید، بارندگی‌‌‌ها افزایش یافته؛ اما این رشد نشانه پایان خشکیدگی ایران نیست. شواهد گزارش وزارت نیرو نشان می‌دهد که ارتفاع بارندگی در کل کشور نسبت به مدت مشابه در سال آبی گذشته، 26‌درصد افزایش داشته است؛ رشدی که البته با در نظر گرفتن ابعاد بلندمدت ریزش‌‌‌های جوی کشور رنگ می‌‌‌بازد؛ چرا که بررسی نمای بلندمدت آب کشور شرایط خوبی را نشان نمی‌‌‌دهد. برای نمونه امسال وزارت نیرو حدود 5/ 1میلیارد مترمکعب از حق‌آبه دریاچه ارومیه را تخصیص نداده که در گزارش به‌خوبی منعکس شده است. البته در دریاچه ارومیه که با موضوع خشکیدگی روبه‌روست، به نظر می‌رسد بارگذاری شدید مصارف کشاورزی روی دریاچه مهم‌ترین دلیل خشکیدگی این حوضه باشد؛ چرا که میزان خروج آب از سدهای این منطقه حدود 30درصد افزایش یافته که به نوعی حق‌آبه دریاچه را نشان می‌دهد.

از نکات عجیب گزارش آب وزارت نیرو، کاهش یک‌میلیارد و 940میلیون مترمکعبی رهاسازی آب از سدهای زیرحوضه کارون است که می‌‌‌تواند خشکیدگی‌‌‌های اخیر رودخانه‌‌‌های غرب و جنوب غرب ایران را توضیح دهد. در فقره کرخه نیز که اخیرا تصاویری از خشکیدگی آن در رسانه‌‌‌ها منتشر شد، گزارش وزارت نیرو از کاهش یک‌میلیارد مترمکعبی رهاسازی آب سدهای این حوضه آبریز حکایت دارد. نکته مهم این است که در این دوره، برخلاف زیرحوضه کارون که حجم آب ورودی به سدها افزایش یافته، حجم آب ورودی به زیرحوضه کرخه بیش از 800میلیون مترمکعب کاهش یافته که با داده‌‌‌های کاهش بارندگی در سه استان ایلام، لرستان و کرمانشاه به عنوان استان‌‌‌های بالادست کرخه همپوشانی دارد. «دنیای ‌اقتصاد» در شماره 5494 خود در گزارش «نمای بلندمدت افول آبی» به کاهش بارندگی استان‌‌‌های زاگرس‌‌‌نشین اشاره کرد.

در فقره زاینده‌‌‌رود هم شواهد گزارش وزارت نیرو نشان می‌دهد که با وجود افزایش حجم آب ورودی به سدهای این زیرحوضه، کاهش 150میلیون مترمکعبی در خروج آب بروز کرده که احتمالا می‌‌‌تواند بخشی از خشکیدگی این رودخانه تاریخی را توضیح دهد؛ خشکیدگی‌ای که در نتیجه یک ‌مجموعه خطاهای سیاستی در این حوضه آبی رخ داده و زمینه‌‌‌ساز خشکی کامل زاینده‌‌‌رود را فراهم کرده است.

نظام آماری ناقص یعنی خطا در سیاست‌گذاری
اما چگونه باید به این آمار و ارقام اشاره کرد؟ در تحلیل این وضعیت، دکتر جمال محمدولی سامانی، بخش مهمی از گناه خطاهای متعدد در سیاستگذاری آب را به گردن سیستم آماری پرایرادی می‌‌‌اندازد که بعد از یکصد سال مدیریت آب مدرن در ایران، هنوز هم روایت دقیقی از بیلان آبی حوضه‌‌‌های آبریز کشور ارائه نمی‌‌‌کند و برمبنای حدسیات یا اطلاعات ناقص سیاست‌‌‌ها و تدابیر را اتخاذ می‌کند. مدیر مطالعات آب، منابع طبیعی و محیط‌زیست مرکز پژوهش‌های مجلس و استاد دانشگاه تربیت مدرس در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» ضمن تحلیل اعداد و ارقام بیلان آبی کشور که در گزارش وزارت نیرو آمده، شرایط حوضه‌‌‌های کرخه، ارومیه، کارون و زاینده‌رود را سخت دانست. سامانی در توضیح حجم کلی ریزش‌‌‌های جوی کشور گفت: اگر میانگین بارش‌‌‌های کشور را در مساحت 6/ 1میلیون کیلومتری آن ضرب کنید، به عددی می‌‌‌رسید که حجم ریزش‌های جوی کشور در یک ‌سال آبی را نشان می‌دهد. وی در پاسخ به این پرسش که چرا حجم اندکی از مجموع ریزش جوی کشور پشت سدها ذخیره می‌شود، گفت: از مجموع 299میلیارد مترمکعب ریزش جوی در سال آبی 1401 تنها یک‌سوم آن به سفره‌‌‌های زیرزمینی، رواناب‌‌‌ها یا سدها می‌رسد و حدود دوسوم یا 70درصد آن درجا یا در نتیجه فعل‌وانفعالاتی که پس از بارندگی رخ می‌دهد، بخار می‌شود. در حالت نرمال البته کل بارندگی کشور حدود 400میلیارد مترمکعب در یک ‌سال آبی کامل است. استاد دانشگاه تربیت‌مدرس با اشاره به کاهش چشمگیر رهاسازی آب از سدها این موضوع را نشانه دو چیز دانست و گفت: عموما وقتی آب خروجی از سدها کم می‌شود، نشانه کاهش بارندگی و سختی شرایط آبی حوضه است. به همین دلیل رویکرد مدیران آب، کاهش خروجی سد است. در واقع اگر ورود آب به سد کم شود، خروج آب هم کاهش می‌‌‌یابد. درعین‌حال ممکن است رویکرد مدیریت آب کشور به این سمت رفته باشد که با توجه به گرمای هوا و تنگنای آبی کشور، برخورد احتیاطی با منابع آب صورت گرفته و در میزان خروج آب سدها تجدیدنظر شود. اکنون هم اگر میزان خروج آب از سدهای کارون یا کرخه کم شده، دلیل آن احتیاط برای داشتن مقادیر مکفی آب برای ماه‌‌‌های آینده است. مدیر مرکز پژوهش‌های مجلس با اشاره به دلایل اثربخشی اندک رشد بارش‌‌‌ها بر میزان ذخایر آبی ایران در سدهای مختلف، گفت: نوع و شکل بارش و الگوی توزیع آن در بهبود وضعیت آبی کشور مهم است. طبیعتا بارش برف برای بهبود میزان آب ورودی به سدها یا سفره‌‌‌ها بهتر است، درعین‌حال برخی از انواع بارندگی اثر چندانی بر ذخایر آبی کشور ندارند. بارش در برخی از مناطق هم اثر مشخصی روی بهبود مخازن آب سدها ندارد.

سامانی با اشاره به نظام ناقص آماری بخش آب کشور، یک دلیل کاهش ورود آب به مخازن سدها را آب‌‌‌دزدی و سرقت بهره‌‌‌برداران مختلف از منابع پیش از رسیدن به مخزن سد دانست و گفت: قطعا در سال آبی حاضر تبخیر افزایش یافته؛ اما همه دلیل کاهش ورود آب به مخازن سدهای کشور این نیست. متاسفانه در بسیاری از مناطق کشور در بالادست سد، بهره‌‌‌برداران به‌ویژه از بخش کشاورزی، با ادوات و دستگاه‌‌‌های خود آب را منحرف کرده و زمینه‌‌‌ساز کاهش ورود آب به مخازن سد می‌‌‌شوند. چیزی که می‌‌‌دانم این است که دست‌کم در بالادست کرخه، کارون یا زاینده‌‌‌رود این قبیل مسائل وجود دارد. نظام آماری ما متاسفانه این قبیل موارد را نشان نمی‌‌‌دهد و هنوز با حدس و گمان وضعیت حوزه آب را گزارش می‌کند. طبیعتا هم تا بانک اطلاعاتی دقیقی درباره منابع و مصارف نداشته باشیم، امکان حل‌و‌فصل مشکلات حوزه آب را پیدا نمی‌‌‌کنیم.

دخل‌و‌خرج آب ایران به روایت آمار
با بررسی حوضه‌‌‌ها و زیرحوضه‌‌‌های آبریز، ارتفاع بارندگی در حوضه آبخیر سفیدرود بزرگ، امسال 5/ 264میلی‌متر و در سال گذشته ‌‌‌ 8/ 245میلی‌متر بوده است. با بررسی میانگین‌های بلندمدت ریزش‌های جوی در این حوضه، درمی‌یابیم با وجود اینکه میانگین بارش‌ها نسبت به سال پیش 8درصد افزایش یافته؛ اما بارش‌ها نسبت به میانگین بلندمدت، 22‌درصد کاهش داشته است. در اترک و حوضه‌های شمالی، میزان بارندگی‌ها 7/ 476میلی‌متر بوده؛ این در حالی است که در سال آبی گذشته، ارتفاع بارندگی‌ها 6/ 363میلی‌متر بوده است. اترک و حوضه‌های شمالی تنها حوضه‌های آبریزی هستند که میانگین ‌درصد اختلاف بارش‌های آنها، هم نسبت به سال گذشته و هم در بلندمدت مثبت بوده است. میانگین اختلاف بین ارتفاع بارش‌های سال جدید در این حوزه، 31‌درصد رشد داشته است؛ اما در طولانی‌مدت به همین میزان نیست و رشد این حوضه آبریز در میانگین بلندمدت به 5‌درصد می‌رسد.