فرق خودرو سازی ما با چین درچیست؟

تیتر20- صنعت خودروی ایران سال هاست که درجا می زند و هیچ اتفاق خوشایندی در آن رخ نمی دهد.شاید بعد از توقف پیکان همگان بر این عقیده بودند که صنعت خودروی کشور با تحولی عظیم رو به رو خواهد شد حال آنکه خودروهای دیگری هم در خطوط تولید خودرو سازان وجود داردکه دست کمی از پیکان نداشته و سابقه طولانی در تولید دارند.خودروهایی که سال ها پیش عمرشان به پایان رسیده اما هنوز هم در بازار ایران با قیمت هایی گزاف و کیفیتی به مراتب پایین به فروش می رسند.در این گزارش قصد داریم تا از تفاوت های خودروسازی در ایران و چین بگوییم.اینکه چرا چینی های به قول معروف بی کیفیت توانسته اند در خودروسازی به خصوص در این مدت زمان کم موفق باشند.

 بازار بی تنوع

بازار ایران به گفته افراد زیادی در انحصار دو خودرو ساز بزرگ بوده و دیگر شرکت ها سهم زیادی از آن ندارند.این در حالیست که بازار خودروهای وارداتی نیز منوط شده به حضور برخی از خودروها که با قیمتی گزاف به فروش می رسند.خودروهایی که قیمت واقعیشان بسیار کمتر از قیمت های کنونی است.این در حالیست که در بازار ایران خبری از خودروهای وارداتی ارزان قیمت نیست و همه این عوامل دست به دست هم داده تا بازار ایران علیرغم داشتن پتانسیل بالا برای خرید یکی از کم تنوع ترین  بازارها باشد.همین کم تنوعی و انحصار سبب شده تا خودروسازان ایران هیچ گاه به فکر تولید و عرضه خودرویی جدید و البته با تکنولوژی روز دنیا نیفتند.این در حالیست که در اوایل دهه 80شمسی، ایران خودرو در نمایشگاه بین المللی خودرو انواع مدل های خودروی ملی را اعم از کوپه و صحرا و زوبین به نمایش گذاشته بود.چرا که در ان زمان خودوهایی چون سیناد،مزدا،آنا ،دوو و پروتن در بازار ایران حضور داشتند که هم بر تنوع بازار می افزود و مردم انتخاب های بیشتر داشتند و هم اینکه خودروسازانانی چون ایران خودرو عرصه را برای حضور در بازار تنگ می دیدند و همه این عوامل سبب می شد تا خودروسازان داخلی درجا نزده و به صرافت تولید و عرضه خودروهایی جدید در کلاس های مختلف بیفتند.اما این پایان ماجرا نبود چراکه همه آن خودروها یکی پس از دیگری از بازار ایران جمع شدند و نتیجه این شد که با روی کار آمدن مدیرانی نا آگاه صنعت خودروسازی کشور روز به روز  رو به پس رفت گذاشت و حال دست به دامن خوروسازان چینی شده است.

در بازار چین چه می گذرد؟

 بازار چین در این چند سال اخیر که خودروسازیشان پیش رفت هایی داشته است شباهت هایی با بازار ایران در آن سال ها دارد.سالهایی که دوو در کرمان بود. و پروتن نیز  در بروجرد تولید می شد.کیش خودرو هم سیناد ها را روانه بازار می کرد.در بازار چین ،هم تعداد خودروسازانی چینی زیاد است و هم اینکه خودروسازان بزرگ دنیا نیز در این کشور سایت تولیدی دارند.شاید اغراق نباشد اگر بگوییم که مردم چین کمتر خودروی چینی سوار می شوند اما این نکته را نباید فراموش کرد که خودروسازان چینی برای فروش خودروهایشان در کشور خودشان کار بسیار سختی پیش رو دارند.چراکه نه تنها با دیگر تولید کنندگان چینی در رقابت هستند بلکه با خودروسازان بزرگ دنیا همچون جنرال موتورز و فورد نیز باید دست و پنجه نرم کنند.رقابت با خودروسازان بزرگ دنیا نیز نیاز به ابزار هایی دارد که چینی ها در این چند سال اخیر سعی در بدست آوردن آن داشته اند که البته تا حد زیادی موفق بوده اند. دلیل پیش رفت چینی ها در این چند ساله اخیر این است که خودروهایی چون بیوک،و فولکس واگن با قیمت هایی رقابتی در بازار چین وجود دارند به طوری که قیمت این خودرو ها نزدیک به محصولات چینی است .با توجه به کم استهلاک بودن این خودروهاو اقتصادی بودنشان عرصه برای خودروهای چینی تنگ می شود پس خودروسازان چینی باید خودروهایی کیفی را تولید و روانه بازار کنند تا در بازار شکست نخورند.همه این عوامل سبب شده تا روز به روز خودروهای چینی با کیفیت تر شده و مردم بیشتر به سمت این خودروها بیایند نمونه بارز این مثال را می توان در بازار ایران به وضوح مشاهده کرد.

اما سیاست جالب چینی ها که می تواند برای رشد صنعت ما نیز مفید باشد صادرات محصولاتشان به کشور های دیگر است.چینی ها اگر چه در کشور خود آنطور که باید موفق نیستند و مردمشان کمتر سوار بر خودروهای چینی دیده می شوند اما در بازار هایی چون ایران و آمریکای جنوبی از فروش بالایی برخودارند.خودروسازان چینی با خودروسازان مهم دنیا وارد تعامل شده اند و از دانش فنی این شرکت ها در جهت پیشبرد اهداف خود استفاده می کنند.چینی ها میدانند که در بازار پر از ازدحام کشور خود نمی توانند آنطور که باید موفق باشند از اینرو خود را محدود نکرده ودست به صادرات خودرو زدند وسعی در بدست آوردن بازار دیگر کشور ها دارند.این در حالیست که با همکاری خودروسازان بزرگ توانسته اند در برخی از کلاس ها در میان تولید کنندگان بزرگ دنیا به موفقیت برسند.اما در این سو خودروسازان ایرانی یک موتور ملی را در سال 80تولید می کنند و در سال 88از آن بهره برداری می کنند فارغ از آنکه تکنولوژی آن موتور دیگر قدیمی شده است.از یک خودرو رونمایی می کنند چند سال بعد با هزار اگر و اما به دست مشتری می رسد.شاید تا وقتی که خودروسازی به صورت دولتی اداره شود و مدیران خودروسازی از بزرگ و کوچک دستوری منصوب شوند و دستمزدهای آنچنانی بگیرند صنعت خودروسازی هیچ گاه پیشرفتی نمی بیند.