داستان عکسی که ثبتش ۳ سال طول کشید

او ادامه داد: یکی از آن ایده‌ها عکاسی از ماه کامل بود، منتهی باید تعیین می‌کردم که در چه روزی و کجا قرار بگیرم که بتوانم ماه کامل را مقارن با دماوند عکاسی کنم. از طرفی هم در ماه تنها یک بار فرصت این ثبت این عکس را داشتم. همچنین باید در نظر می‌گرفتم که راستای طلوع ماه یا از شرق یا غرب رشته کوه البرز است و خواه ناخواه مکان‌های عکاسی من در مناطق کوهستانی بود که دسترسی راحتی ندارد و همه جای آن هم قابلیت عکاسی ندارد؛ زیرا مثلا یک جا دره است یا یک جا کوه بلندی جلوی منظره را می‌گیرد. در نتیجه یکی از دلایلی که باعث شد ثبت این عکس سه سال طول بکشد این بود که مناطق البرز به گونه‌ای نیست که به راحتی بتوان به مکانی که می‌توان ماه را رصد کرد، دست پیدا کرد.

این عکاس درباره دیگر دلایلی که باعث شد ثبت این عکس سه سال طول بکشد، تصریح کرد: دلیل بعدی این بود که از ۱۲ فرصتی که در یک سال برای ثبت این عکس داشتم، خیلی‌ از آنها به دلیل صعب‌العبور بودن مسیر حذف می‌شد و فرصت‌های دیگر هم به دلیل شرایط جوی و ابری بودن هوا کنسل می‌شد. تقویمی دارم که تمام فعالیت های عکاسیم را در آن مشخص می‌کنم و برای ثبت این عکس تاریخ‌های مختلفی را روی قله‌های مختلف مانند قله‌های توچال، کلون بستک، قله سی چال، آزادکوه را در تقویم های خود مشخص کرده بودم. البته اینکه چطور متوجه می‌شدم ماه کامل هر بار روی کدام قله قرار می‌گرفت، به این صورت بود که به کمک دو نرم افزار شبیه ساز آسمان محاسبه می‌کردم ماه کامل هر ماه در چه مکانی و چه ساعتی قرار خواهد گرفت.

او ادامه داد: ماه همیشه از یک مکان طلوع نمی‌کند و اگر مثلا یک ماه از منظر قله توچال روی دماوند طلوع کند، ماه بعد ممکن است از منظر قله آزادکوه روی دماوند طلوع کند و یا قله‌های‌هایی که باید برای دسترسی به آن به جاده هراز یا چالوس بروید و بیشتر وقت‌ها هم هوا ابری بوده است. مهم این است که هوا صاف باشد تا بتوانید عکس را به ثبت برسانید ولی دماوند آب و هوای بسیار متغیری دارد و دقیق‌ترین پیش بینی‌ها هم نمی‌توانند به شما بگویند که هوا دقیقا به چه صورت خواهد بود، مخصوصا در فصل زمستان که هوا عمدتا بارانی یا برفی است؛ مثلا یکی از صعودهای ناموفق من به زمانی برمی‌گردد که به قله آزادکوه رفتم و هواشناسی گفته بود که هوا صاف است ولی با وجود صعود بسیار سختی که داشتم، ظرف دو ساعت هوا کاملا غبارآلود شد و دماوند دیگر دیده نمی شد.

این عکاس در پایان گفت: البته بار اولی که قصد عکاسی داشتم هوا خوب بود و باید به قله توچال صعود می‌کردم که دیر به تله کابین رسیدم و نتوانستم به موقع صعود کنم. ولی دفعات دیگر در آن سه سال هوا ابری بوده تا آذر ماه سال گذشته که هوا ایده آل و توانستم بعد از صعود به قله پیازچال این لحظه  را به ثبت برسانم./ ایسنا