هجوم مسافران برای اقامت در کوچکترین هتل‌ها

تیتر20 -  صنعت گردشگری و سفر، یکی از آن دسته صنایعی است که مرتب تغییر می‌کند. این صنعت مستقیماً به افراد وابسته بوده و با تغییر نیازها و خواسته‌های آنان، طبیعی است که دنیای گردشگری نیز دستخوش تغییر شود. به همین دلیل است که می‌گویند صنعت گردشگری به شدت پیرو و وابسته به ترندها، گرایشات و تمایلاتِ روز است. در گذشته، گرایشاتِ روز بیشتر به سمت تجملات متمایل بود، اما امروز، مسافرانی را می‌بینیم که بیش از پیش به تجربه‌های خاص و متفاوت رو آورده‌اند.

همین تمایلِ مسافران به تجربه متفاوت بود که باعث شد فعالان صنعت گردشگری، از چهارچوب‌های از پیش تعیین شده خارج شوند و شکل بازار را تغییر دهند. صنعت هتلداری هم همراه با سایر صنایع وابسته به گردشگری تغییر کرد. با یک جستجوی ساده در وبسایت‌های رزرو هتل می‌توانید به راحتی تنوع مکان‌های اقامتی را ببینید. امروز، هتل‌ها یا اقامتگاه‌هایی در دنیا وجود دارند که هیچ شباهتی به تصویر ذهنی ما از هتل ندارند. هتل‌های درختی، هتل بوتیک‌ها و هتل‌های کوچک بخشی از سبک‌های جدید هتل‌سازی در صنعت گردشگری هستند که نمونه‌های آن را حتّی در ایران، شاهد هستیم.

در این مطلب می‌خواهیم نگاهی بیندازیم به هتل‌های کوچک یا Tiny Hotels که یکی از جدیدترین ترندهای دنیا است و روزبه‌روز طرفداران بیشتری پیدا می‌کند. افتخار آغاز و ابداع این سبک از هتل‌سازی را باید به ژاپنی‌ها و سنت هتل‌های کپسولی داد. سبکی از هتل‌سازی که نمادی تمام عیار از فرهنگ ژاپن است. البته که این سنت بعدها به سایر نقاط جهان نیز کشیده شد.

هتل‌های کپسولی، پدیده‌ای است که برای اولین بار در ژاپن راه‌اندازی شد. این ابداع از اوساکا و جزیره هنشو آغاز گردید و در سال 1979، ژاپن اولین هتل کپسولی خود را ساخت. اما چرا هتل ِکپسولی؟ واژه کپسول از سال 1960 وارد فرهنگ لغات ژاپن شد. وقتی از این واژه در کنار یک پدیده استفاده شود، سه مفهوم در ذهن بیننده و شنونده تداعی می‌شود. اول اینکه این پدیده، طراحی آینده‌نگرانه دارد. دوم اینکه در ساخت آن از تکنولوژی‌های پیشرفته استفاده شده است و سوم اینکه این پدیده کوچک و فشرده شده است. هتل‌های کپسولی هر سه ویژگی را دارند.

هتل‌های کپسولی اتاق‌های کوچکی دارند که حدوداً 2 متر طول و کمی بیشتر از یک متر ارتفاع دارند. در این اتاق‌ها تنها به اندازه یک تخت فضا وجود دارد. البته که آنها معمولا مجهّز به تلویزیون، سیستم خنک‌کننده و گرم‌کننده با کنترل دستی و وای‌فای مجانی هستند. مسافران می‌توانند وسایلی مانند لپتاپ، تبلت یا گوشی موبایل خود را به همراه داشته باشند، اما هر چیزی بیشتر از آن، می‌تواند فضای خواب را اشغال کند. پس چه اتفاقی برای چمدان و سایر وسایل مسافران می‌افتد؟ تمام اتاق‌های کپسول، قفسه‌های قفل‌دار خود را دارند که در ورود به هتل، به مهمانان تحویل داده می‌شود. مهمانان باید چمدان خود را در قفسه گذاشته و بعد به سمت کپسول خود بروند. به علاوه، به شکل سنتی اتاق‌ها سرویس بهداشتی ندارند. سرویس بهداشتی و حمام در هتل‌های کپسولی مشترک است.

با توجه به آنچه گفته شد، حتما متوجه شدید که حریم شخصی در این هتل‌ها شبیه به سایر هتل‌ها نیست. شما در هتلی که به سبک معمول ساخته شده حریم خصوصی بیشتری دارید. مثلا، لازم نیست فضای چندانی را از سرویس بهداشتی تا تخت‌خواب طی کنید یا سایر مهمانان هتل وقتی برای خوابیدن آماده می‌شوید، شما را با لباس خواب نمی‌بینند. در هتل‌های کپسولی، نهایت حریم خصوصی شما، پرده یا دری است که شما را از دید دیگران پنهان می‌کند. سایر فعالیت‌ها در فضاهای عمومی اتفاق می‌افتد. شاید لازم باشد با لباس‌خواب از جلوی افرادی عبور کنید که قبلا آنها را ندیده‌اید. به همین دلیل و برای راحتی بیشتر، هتل‌های کپسولی واحدهای جدایی برای خانم‌ها و آقایان دارند.

هتل‌های کپسولی ژاپن، در آمریکا تبدیل به پاد هتل‌ها (Pod Hotels) شدند. پاد هتل‌ها هم ایده‌ای مشابه با هتل‌های کپسولی را دنبال می‌کنند. البته ابعاد و اندازه این هتل‌ها در آمریکا بزرگ‌تر از ژاپن بود و تنوع ساختاری بیشتری داشت. این اتفاق در ژاپن هم افتاد، به این معنا که اتاق‌هایی که فضای بیشتری داشتند در اختیار مهمانان قرار گرفت، هرچند که کپسول‌های اولیه هرگز از مد نیفتادند.

بسته به ابعاد اتاق‌ها، خدمات مختلفی در اختیار مهمانان قرار می‌گیرد. در آمریکا، بعضی از اتاق‌ها فضاهای بیشتری داشته و حتی سرویس بهداشتی مجزا دارند و گاهی سرویس بهداشتی بین تعداد محدودی از افراد مشترک است. در مواردی هم مهمانان، اتاق‌ها را با هم شریک می‌شوند. در این حالت شما با کسی که نمی‌شناسید هم اتاق می‌شوید. ممکن است این اتاق‌ها مجهز به تخت‌های دو طبقه یا تخت‌های جداگانه باشد. همه چیز به ابعاد اتاق و فضا بستگی دارد.

در ژاپن، این سبک از اقامتگاه‎سازی با هدف اسکان کارمندان آغاز شد. مسأله اینجا بود که تعداد زیادی از کارمندان برای کار به مناطق مرکزی شهر می‌آمدند درحالی‌که محل زندگی‌شان حومه شهر بود. از آنجایی که این گروه نمی‌خواستند مدت زمان زیادی را صرف رفت و آمد کنند و از طرف دیگر توان مالی اجاره ملک در مرکز شهر را نداشتند، به واحدهای این چنینی روی آوردند. این واحدها کاربردی و ارزان‌قیمت بود و برای هدف آنها کاملا مناسب بود.

اندک‌اندک افراد دیگری نیز به این نوع هتل‌ها علاقه نشان دادند؛ به ویژه مسافرانی که به دنبال محل اقامت ارزان بودند. آنها نمی‌خواستند بابت خدماتی که از آن استفاده نمی‌کنند، هزینه‌ای بپردازند. مسافران معمولا عمده زمان خود را خارج از هتل سپری می‌کردند و درحال گشت‌زنی در شهر و بازدید از جاذبه‌های مختلف مقصد بودند. طبیعتاً نمی‌خواستند بابت فضایی که صرفا محل خواب آنها است هزینه زیادی بدهند. هتل‌ها هم به جای هدر دادن هزینه در فضاهایی که بی‌استفاده می‌ماند، روی خدمات و کیفیت آنها سرمایه‌گذاری کردند؛ مثلا از سرویس خواب‌های با کیفیت‌تر استفاده کردند.

هتل‌های کوچک برای گروه متنوعی از افراد و در موقعیت‌های مختلف، مناسب است. اولین گروهی که بیشترین بهره را از این نوع هتل‌ها به دست می‌آورند، کسانی هستند که دنبال مکانی برای استراحت می‌گردند که ارزان قیمت باشد. مثلا تصور کنید که پرواز شما توقفی چند ساعته در یک فرودگاه داشته باشد. هتل‌های فرودگاه معمولا گران‌قیمت هستند. با استفاده از هتل‌های کوچک، لازم نیست برای استراحت چند ساعته قیمت گزافی پرداخت کنید.

گروه دوم افرادی هستند که به مقاصدی سفر می‌کنند که جاذبه‌های بسیاری برای بازدید دارد. همان طور که در بخش پیش گفته شد، این گروه عمده زمان خود را در سطح شهرها می‌گذرانند و در حال گشت و گذار هستند. منطقی نیست که برای چند ساعت اقامت شب، مبلغ هنگفتی را پرداخت کنند. درنتیجه، این گروه نیز ترجیح می‌دهند در اقامتگاه‌های تمیز و با کیفیت، اما ارزان‌قیمت اقامت داشته باشند.

گروه سوم مسافرانی هستند که همواره با بودجه کم سفر می‌کنند. این مسافران معمولا به فضاهای اشتراکی مانند مسافرخانه‌های چند تخته عادت دارند. طبیعی است که هتل‌های کوچک انتخاب خیلی بهتری برای آنهاست؛ چرا که قیمت بالایی ندارند و در عین حال فضای اختصاصی به مهمانان ارائه می‌کنند.

گروه آخر هم مسافرانی هستند که تنها سفر می‌کنند. مسافران انفرادی که تعداد آنان رو به افزایش است، می‌توانند در این نوع هتل‌ها با سایر مسافران آشنا شده و از سفرشان لذت بیشتری ببرند. آنها می‌توانند با پیدا کردن افرادی با علاقه مشترک، از فعالیت‌هایی لذت ببرند که به شکل انفرادی گران‌قیمت هستند.

اما در نظر داشته باشید که این نوع هتل‌ها ممکن است برای افرادی که هراس از فضای بسته دارند دردسرساز باشند. تعدادی از این هتل‌ها آنقدر کوچک هستند که حتی نمی‌توانید در آنها بایستید. به علاوه، اگر تعداد مسافران بیش از یک نفر باشد، باید سراغ هتل‌های کوچکی بروند که فضای بیشتری دارند. هتل‌های کپسولی ممکن است برای زوج‌ها خیلی مناسب نباشد.  

قیمت پایینِ هتل باعث شد هتل‌های کوچک وجهه بدی پیدا کنند. بسیاری از مسافران، این هتل‌ها را پست و کم‌ارزش دانسته و تمایلی به اقامت در آنها نداشتند. این وجهه با محبوب شدن جنبش خانه‌های کوچک، تغییر پیدا کرد. مردم توجه بیشتری به محیط زیست و اثرات مخرب ساخت و سازهای بی‌رویه نشان دادند. تعدادِ مسافرینی که به عمد به سمت هتل‌های این چنینی می‌رفتند افزایش پیدا کرد و همراه با آن، هتل‌هایی ساخته شد که از هر نظر فوق‌العاده بودند و تنها فضای کمتری در اختیار مسافران قرار می‌دادند.

بسیاری از افرادی که به جنبش خانه‌های کوچک علاقه داشتند، اما حس می‌کردند در این خانه‌ها دوام نمی‌آورند، با علاقه به سمت هتل‌های کوچک برای تعطیلات رفتند. مردم می‌خواهند زندگی سازگار با محیط زیست داشته باشند، می‌خواهند سفر کنند و به کوچک بودن فضای در اختیارشان اهمیتی نمی‌دهند. با این طراحی، تعداد بیشتری در فضای کمتری اسکان داده می‌شوند و همین برای بسیاری، دلیل کافی برای رو آوردن به این سبک از هتل است. به این ترتیب هتل‌های کوچک از اقامتگاه‌هایی پست و سطح پایین، به فضاهایی درجه یک تبدیل شدند که نشانی از اهمیت مسافران آن به محیط اطرافشان است.

در چند سال اخیر و جهت هدف قرار دادنِ دسته بزرگ‌تری از مخاطبان، تعدادی از هتل‌های زنجیره‌ای بزرگ، به ساخت هتل‌های کوچک رو آورده‌اند که مطرح‌ترینِ آنها شاید هیلتون و ماریوت باشد. همین اتفاق کافیست تا اهمیت هتل‌های کوچک و تغییراتی که در خواسته‌های مخاطبان به وجود آمده بر ما محرز شود.  امروز استفاده از هتل‌های این چنینی، ترندی جهانی است که مایه افتخار هم به حساب می‌آید./ لست‌سکند