نیروگاه‌های کنسرسیومی چه اثراتی در پیشبرد اهداف صنعت دارد؟

تیتر20- در چند سال اخیر مسئله ناترازی انرژی به مهمترین چالش صنایع به ویژه صنعت فولاد تبدیل شده است. عدم توسعه صنعت برق به موازات توسعه های صورت گرفته در صنعت فولاد امروز کار را به جایی رسانده است که دیگر تولیدکنندگان فولاد چند ماه در سال را فرصت برای تولید دارند.

پیش از آن نیز کمبود انرژی در بخش گاز تاثیر گذاری خود را نشان داده بود اما با شروع چالش برق فولادی ها تولید در تابستان را هم از دست دادند و حالا با تشدید محدودیت های برقی پیش بینی ها بر این است که از سال آینده توقف های تولید از نیمه خرداد ماه آغاز شود.

برای حل چنین چالشی تقریبا فولادی های بزرگ به سمت سرمایه گذاری در احداث نیروگاه های برق رفتند. همچنین در کنار این موضوع بیان شده بود که آمادگی سرمایه گذاری برای اورهال کردن نیروگاه های قدیمی را هم دارند تا میزان ظرفیت تولید در صنعت برق افزایش پیدا کند. 

درواقع با چنین تصمیمی فولادی ها به جای دولت در بحث تامین زیرساخت وارد میدان شدند تا زیرساختی را که باید از سوی دولت تامین می شد حال خود تامین کنند. اما در این بین باید به حجم سرمایه گذاری های لازم برای احداث نیروگاه هم اشاره کرد.

 تولید کنندگان فولاد به جای سرمایه گذاری در اجرای طرح های توسعه ای حالا باید به سراغ سرمایه گذاری در تامین زیرساخت های خود در حوزه انرژی بروند. 

درواقع زمان و هزینه ای که می توانست صرف اجرای طرح های فولادی و تولید محصولاتی با ارزش افزوده بیشتر شود حالا باید راهی طرح های نیروگاهی و یا حتی مشارکت با وزرات نیرو می شد. 

در کنار مشارکت برخی شرکت ها در تفاهم نامه سه جانبه با ایمیدرو و وزارت نیرو، ساخت نیروگاه هایی در مجموعه های فولادی نیز شروع شد. در کنار آن نیز فولادی ها به سمت تولید برق خورشیدی رفتند تا با احداث نیروگاه های خورشیدی گامی در حوزه تولید انرژی پاک و همچنین بهره برداری از موقعیت جغرافیایی ایران داشته باشند. 

تمامی این اقدامات در کنار راه اندازی فاز به فاز نیروگاه ها می تواند بخشی از نیاز این مجموعه ها را تامین کند اما سوال بزرگ آن است چرا تولیدکنندگان فولادی تا به این لحظه به سراغ کنسرسیوم های نیروگاهی نرفته اند. 

تجربه تشکیل کنسرسیوم در حوزه معدن و همچنین صنایع معدنی تا به این لحظه تجربه موفقی بوده است. به عنوان مثال بهره برداری از معدن سرب و روی مهدی آباد، بهره برداری از معدن مس جانجا یا حتی ساخت فولاد در منطقه مکران از طرح هایی است که به شکل کنسرسیومی اجرا و با سرعت در تامین سرمایه و اجرا پیش رفته است. 

از سویی دیگر ایجاد کنسرسیوم می تواند در احداث واحدهایی با ظرفیت بیشتر موثر باشد. پیش بینی ها نشان می دهد که تامین برق همچنان جزو چالش های ادامه دار فولادی ها خواهد بود اما ایجاد کنسرسیوم برقی از سوی فولادی ها حتی با حضور نیروگاه های بخش خصوصی می تواند ظرفیت تولید را افزایش و حجم سرمایه گذاری هر واحدی را کاهش دهد.

شرکت های صنایع معدنی این تجربه را در طرح انتقال آب خلیج فارس به فلات مرکزی ایران کسب کرده و نشان داده اند با تشکیل کنسرسیوم مسیر پیش رو کوتاه تر از گذشته خواهد شد. 

درواقع سرمایه گذاری به شکل کنسرسیومی می تواند به تامین نیاز صنعت کشور کمک کرده و اجازه دهد تا این نیاز در زمان کوتاهی تامین شود. دولت می تواند این کاستی را با حمایت از ایجاد چنین کنسرسیوم هایی جبران کرده و اجازه دهد چرخ تولید با سرعت بیشتری به چرخش در بیاید.