چالش سودآوری فولاد آلیاژی / فولاژ در فرسایش

تیتر20 - سهامداران شرکت فولاد آلیاژی ایران (فولاژ) با صورت مالی مواجه شده‌اند که بیش از هر چیز پرسش به همراه دارد.

 
درآمدهای عملیاتی تنها ۱۴ درصد رشد کرد، اما هزینه‌ها با سرعتی دوچندان پیش رفتند و بخش عمده‌ای از سود را بلعیدند. صادرات نیز با افتی ۲۴ درصدی، جایگاه بین‌المللی شرکت را متزلزل ساخت و امید به ارزآوری پایدار را کمرنگ کرد. 

آنچه در نهایت باقی مانده، سقوط شدید سود هر سهم بود؛ از بالای دو هزار ریال به چندصد ریال. 

این تصویر نشان می‌دهد فولاژ به‌جای حرکت در مسیر توسعه، در چرخه‌ای فرسایشی گرفتار شده و سرمایه‌گذاران باید بیش از هر زمان دیگری نسبت به آینده آن محتاط باشند.

فولاژ در فرسایش
عملکرد شرکت فولاد آلیاژی ایران (فولاژ) در سال مالی ۱۴۰۳ به‌روشنی نشان می‌دهد که این شرکت از مسیر سودآوری فاصله گرفته و درگیر روندی فرسایشی شده است. 

مقایسه صورت‌های مالی ۱۴۰۳ با سال قبل به‌خوبی پرده از واقعیتی تلخ برمی‌دارد: کاهش درآمدهای صادراتی، رشد محدود فروش داخلی و جهش غیرقابل کنترل بهای تمام‌شده موجب شده سود خالص سهامداران به‌شدت کوچک شود. 

این تصویر، زنگ هشداری جدی برای سرمایه‌گذاران است؛ چرا که اگر روند فعلی ادامه یابد، فولاژ به‌جای شرکتی مولد و سودساز، به بنگاهی پرهزینه و کم‌بازده تبدیل خواهد شد. 

در نگاه نخست ممکن است رشد ۱۴ درصدی درآمدهای عملیاتی در سال ۱۴۰۳ (۲۰ هزار و ۱۵۸ میلیارد تومان) نسبت به سال ۱۴۰۲ (۱۷ هزار و ۶۶۰ میلیارد تومان) نشانه‌ای مثبت تلقی شود، اما این رشد تنها به‌ظاهر دلگرم‌کننده است، و وقتی در کنار سایر شاخص‌ها قرار می‌گیرد، معنای واقعی آن آشکار می‌شود. 

مسئله اصلی اینجاست که این افزایش درآمد، نه حاصل جهش تولید و نه نشانه‌ای از بهبود تقاضاست، بلکه بیش از هر چیز ناشی از رشد اسمی قیمت‌هاست. به‌عبارت دیگر، فولاژ ریال بیشتری دریافت کرده اما این ریال‌ها قدرت خلق سود نداشته‌اند. 

بررسی بهای تمام‌شده درآمدهای عملیاتی تصویر تامل بر انگیز از عملکرد فولاژ در سال ۱۴۰۳ ترسیم می‌کند. در حالی که درآمدهای عملیاتی تنها ۱۴ درصد افزایش یافته، بهای تمام‌شده بیش از دو برابر رشد کرده و از ۱۲ هزار و ۷۱۵ میلیارد تومان در سال ۱۴۰۲ به ۱۶ هزار و ۷۰۸ میلیارد تومان در سال ۱۴۰۳ رسیده است. 

در صورت‌های مالی وقتی عددی در پرانتز نوشته می‌شود، به معنای «کاهش سودآوری یا افزایش هزینه» است. بنابراین رشد (منفی ۳۱ درصدی) بهای تمام‌شده دقیقا نشان می‌دهد که بخش بزرگی از درآمدهای فولاژ صرف پوشش هزینه‌ها شده و چیزی برای سهامداران باقی نمانده است. 
به زبان ساده، درآمد شرکت بالا رفته، اما هزینه‌ها با سرعتی بسیار بیشتر جهش کرده‌اند. همین «تناقض» سبب شده حاشیه سود ناخالص شرکت کوچک‌تر و شکننده‌تر از گذشته باشد. 

از دست رفتن بازارهای کلیدی
یکی دیگر از نقاط ضعف جدی در عملکرد فولاژ طی سال ۱۴۰۳، سقوط فروش صادراتی است. صادرات شرکت از یک‌هزار و ۶۸۰ میلیارد تومان در سال ۱۴۰۲ به یک‌هزار و ۲۶۴ میلیارد تومان در سال ۱۴۰۳ رسیده؛ یعنی کاهش ۲۴ درصدی. 

این افت، تنها به معنای از دست رفتن بخشی از درآمد ارزی نیست، بلکه هشداری بزرگ درباره تضعیف جایگاه بین‌المللی شرکت در بازارهای جهانی فولاد آلیاژی محسوب می‌شود. 

کاهش سهم صادراتی نشان می‌دهد که فولاژ توان رقابت با رقبای خارجی را از دست داده یا در مواجهه با محدودیت‌های سیاسی و اقتصادی نتوانسته حضور خود را حفظ کند. 

در مقابل، فروش داخلی تنها ۱۸ درصد رشد داشته و از ۱۶ هزار و ۶۷ میلیارد تومان در سال ۱۴۰۲ به ۱۸ هزار و ۹۷۲ میلیارد تومان در سال ۱۴۰۳ رسیده است. 

این رشد هرچند مثبت به نظر می‌رسد، اما به هیچ‌وجه قادر به جبران کاهش صادرات و پوشش هزینه‌های رو به افزایش شرکت نبوده است.

 
سقوط آزاد سودآوری
نتیجه طبیعی ترکیب «رشد محدود درآمدها»، «جهش بهای تمام‌شده» و «افت صادرات»، کاهش شدید سودآوری بوده است.

 
در سال ۱۴۰۳ سود ناخالص شرکت نسبت به سال قبل ۳۰ درصد افت کرده و در ادامه، سود عملیات در حال تداوم قبل از مالیات با سقوطی ۴۹ درصدی مواجه شده است. 

اما چالش اصلی در سود خالص رخ داده است. سود خالص عملیات در حال تداوم و سود خالص نهایی هر دو با افت ۵۸ درصدی نسبت به سال ۱۴۰۲ ثبت شده‌اند. این یعنی بیش از نیمی از ارزش سودآوری شرکت در یک سال از بین رفته است. 

به‌ویژه در سطح هر سهم، تصویر نگران‌کننده‌تر می‌شود. سود پایه هر سهم از ۱۵۸۷ ریال در سال ۱۴۰۲ به ۴۵۴ ریال در سال ۱۴۰۳ رسیده که معادل کاهش ۷۱ درصدی است. 

همچنین سود خالص هر سهم از ۲۰۴۶ ریال به ۳۶۰ ریال سقوط کرده و افتی ۸۲ درصدی را نشان می‌دهد. سرمایه‌گذارانی که سال گذشته به ازای هر سهم بیش از دو هزار ریال سود می‌گرفتند، حالا باید به کمتر از یک‌پنجم آن رضایت دهند. 

امیدی که به زیان سهامداران تمام شد
شرکت در سال ۱۴۰۳ سرمایه خود را ۱۴۲ درصد افزایش داد و از دو هزار و ۴۰۰ میلیارد تومان به پنج هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان رساند. 

در شرایط عادی، افزایش سرمایه می‌تواند زمینه‌ای برای رشد تولید و بهبود بازدهی باشد. اما در فولاژ این اتفاق برعکس عمل کرده است. افزایش سرمایه در حالی رخ داده که سودآوری شرکت به‌شدت سقوط کرده است. 

به این ترتیب، نه‌تنها توان تقسیم سود میان سهامداران کاهش یافته، بلکه ارزش نسبی هر سهم نیز تضعیف شده است. در واقع، سهامداران در عمل با سهم بیشتری از شرکتی مواجه‌اند که سودآوری‌اش کوچک‌تر شده است. 

چشم‌انداز تیره و هشدار به سهامداران
صورت‌های مالی ۱۴۰۳ فولاژ بیش از هر چیز نشان‌دهنده یک روند هشداردهنده است: شرکت درگیر دور باطلی شده که در آن افزایش فروش اسمی با رشد شدید هزینه‌ها خنثی می‌شود و افت صادرات، فشار مضاعفی بر سودآوری وارد می‌کند. 

اگر این مسیر ادامه یابد، فولاژ به‌تدریج قدرت رقابتی خود را از دست خواهد داد و سهامداران با بازدهی بسیار پایین‌تری نسبت به گذشته مواجه می‌شوند. 
در حالی‌که بازار سرمایه به‌دنبال شرکت‌هایی با چشم‌انداز روشن است، عملکرد سال ۱۴۰۳ فولاژ پیام دیگری دارد: ریسک بالای سرمایه‌گذاری و ضرورت بازنگری در استراتژی سهامداری. 

به بیان ساده، سهامداران فولاژ باید بدانند که سال ۱۴۰۳ نه یک استثنا، بلکه هشداری جدی از آینده‌ای پرچالش است. 

اگر هزینه‌ها کنترل نشود و بازارهای صادراتی احیا نگردد، سودآوری پایدار دیگر مفهومی دور از دسترس برای این شرکت خواهد بود.