مبلغ عنوان شده برای سرمایه گذاری چین در ایران آنچنان هنگفت است که نمی توان به راحتی آنرا باور کرد هر چند که گفته می شود مبلغ 400 میلیارد دلار، ظرف 25 سال سرمایه گذاری خواهد شد. نکته دیگر اینکه نه ایران و نه چین هنوز از این قرارداد سخنی به میان نیاورده اند و حتی در صورت امضا نیز ، اجرایی شدن آن سال ها طول خواهد کشید.
بندر چابهار در واقع رقیب بندر گوادر پاکستان است که چین سرگرم توسعه آن
است و چنانچه توافق میان ایران و چین صورت گیرد، نفوذ ژئوپولیتیک پاکستان
بر افغانستان از میان خواهد رفت.
نکته دیگر اینکه هیچ دلیل قطعی وجود ندارد که در صورت امضای توافق میان
ایران و چین، طرح توسعه بندر چابهار تحت تاثیر آن قرار گیرد. توسعه این
طرح و زیرساخت های مرتبط با آن، طرحی سه جانبه بین هند، ایران و افغانستان
است و هیچ نشانه ای از اینکه در قرار داد مورد نظر اشاره ای به این بندر
شده باشد، وجود ندارد.
وقتی روزنامه نیویورک تایمز خبر مربوط به توافق ایران و چین را منتشر کرد، ظرف چند روز، رسانه ها از کنار گذاشته شدن هند از طرح توسعه بندر چابهار سخن به میان آوردند. اما در این مورد نیز هیچ منبع موثق خبری از سوی رسانه ها، ارایه نشده است. البته چند رسانه فرعی هند از کنار گذاشته شدن هند از این طرح خبر داده اند اما نه به نقل از منابع موثق، بلکه صرفا از روی نوعی نتیجه گیری از پیامد توافق میان چین و ایران .
حتی این رسانه های نیز از کنار گذاشته شدن هند از طرح احداث خط اهن
مرتبط با این طرح اشاره کرده اند و نه خود طرح توسعه بندر چابهار. نکته
مهمتر اینکه مقامات ایران و هند خبر مربوط به کنار گذاشته شدن دهلی نو از
طرح احداث خط آهن چابهار به زاهدان را تکذیب کرده اند.
این نکته را نیز باید به خاطر داشت که هند بزرگراه زرنچ – دلاآرم را در
افغانستان به اجرا درآورده است ، بزرگراهی که تا شهر زرنج در نزدیکی مرز
زاهدان با افغانستان امتداد یافته است. هدف هند از احداث این بزرگراه، متصل
کردن چابهار به زاهدان از طریق خط آهن است تا کالاهای هند بدون نیاز به
عبور از پاکستان، از طریق این خط آهن و بزرگراه، به افغانستان صادر شود.به
همین علت بعید است که هند از طرح احداث این خط اهن نیز کنار گذاشته شود./ازخبرآنلاین