چرا بانک مرکزی نسبت به تغییرات فناورانه نظام بانکی مقاومت می کند؟

ارایه خدمات نوین در نظام بانکی در حال پوست اندازی است و با ورود تکنولوژی های جدیدی که هر روز بخشی از دنیای بانکداری جهان را تغییر می دهند، با سرعت شگرفی در حال بازسازی بدنه خود است؛ هر چند مقاومت سیاستگذار بانکی در برابر همراهی با تغییرات نوینی که بخشی از بدنه نظام بانکی ایران در حال تجربه کردن آن است، اندکی کار را کند کرده است؛ اما این قطار از حرکت باز نایستاده است.

کد خبر: ۵۷۴۶۷

چرا بانک مرکزی نسبت به تغییرات فناورانه نظام بانکی مقاومت می کند؟

تیتر20 - نظام بانکی در دنیا هر روز تحولات جدیدی را به خود می بیند تا در دنیای پررقابت امروزی بتواند وفادار به مشتریان باقی بماند و مشتریان خود را هم بیش از هر زمان دیگری به خدمات نوین خود وابسته کند. این روند را در دنیا به خصوص بعد از روی کار آمدن نسل جدید بانکداران نوین یا همان نئوبانکها به خوبی می توان پیگیری کرد و فرآیندهای پیشرفت روزافزون آن را زیر ذره بین قرار داد.

در عرصه نظام بانکی ایران هم به خصوص به دلیل حضور بانکهای خصوصی در اقتصاد کشور، حرکت به سمت ارایه خدمات فراتر از بانکداری الکترونیکی آغاز شده و برخی از بانکهای خصوصی با اجرای برخی پروژه های خود که می توان به جرات آنها را در ذیل پروژه جهانی نفوذ نئوبانکها در صنعت بانکداری دنیا دانست، تلاش دارند که در مسابقه شکل گرفته، رقابتی را برای رسیدن به یک خط پایان بی نهایت شکل دهند و در آن، از رقبای خود پیشی گیرند.

هر چند، علیرغم حرکت جدی برخی از بانکهای خصوصی برای استفاده از خدمات نوین بانکداری دیجیتال، گاه با رقابت های منفی همتایانشان در بخش بانکداری دولتی ایران مواجه می شود و سرعت گیرهایی را پیش روی خود می بیند که متاثر از نوع نگاه سیاستگذار بانکی کشور به این حرکت های فناورانه است و البته بیم از آنکه مشتریان بانکهای دولتی، بیش از هر زمان دیگری به بانکهای خصوصی کوچ کنند.

اینجا است که به نظر می رسد، تغییر رویکرد بانک مرکزی به بانکهای خصوصی که اتفاقا پیشگامان ورود بسیاری از تکنولوژی های نوین بانکی به داخل کشور و خدمات رسانی متنوع تر و سهل تر برای مشتریان نظام بانکی هم شده اند، امری اجتناب ناپذیر است و باید یک جا به نهادگرایی بانک مرکزی و حمایت بی چون و چرای از بانکهای دولتی در برابر بانکهای خصوصی پایان داد.

نگاهی به روند فعالیت بانکهای خصوصی ظرف سالهای گذشته هم به خوبی این را نمایان می سازد که این بانکها، بسیار بیشتر از بانکهای دولتی، چابک عمل کرده و در حوزه ارایه خدمات بانکداری دیجیتال و تسهیلات نوین به مشتریان خود، پیشگام بوده اند .

در واقع، نئوبانک تلاش دارد تا با ارایه خدمات بانکداری الکترونیک آن هم با سبک و سیاقی نوین، یک بانک کامل را به رخ کشد که اتفاقا وجود فیزیکی ندارد و فقط در گوشی های تلفن همراه حیات می یابد؛ یعنی اگر یک فرد مشتری نئوبانک باشد، می تواند به جای مراجعه به شعبه فیزیکی بانک خود، به تلفن همراه یا کامپیوتر شخصی خود مراجعه کرده و هر زمان از شبانه روز، خدمات خود را به شکلی نوین دریافت نماید.

نکته حائز اهمیتی که باید به آن اشاره کرد این است که در نئوبانک، نرخ کارمزد عملیات بانکی پایین‌تر، و نرخ بهره‌ سپرده‌های حساب‌های بانکی بالاتر از بانک‌های عادی است و در واقع، به صراحت می توان گفت که پایین بودن نرخ کارمزدها و بالا بودن نرخ بهره و درصد سود سالیانه (APY) در نئوبانک، یک برتری مهم محسوب می‌ شود؛ ضمن اینکه نئوبانک از روابط انسانی و دستگاه‌های خودپرداز محروم است و نسبت به بانک‌های سنتی خدمات محدودتری ارائه می‌دهد.

از سوی دیگر، در نئوبانک مشتری به ندرت با طیف گسترده‌ای از هزینه‌های مربوط به باز نگه داشتن حساب با موجودی کم، سپرده‌گذاری مستقیم یا پرداخت با کارت و یا چک روبه‌رو می‌شود؛ ضمن اینکه حساب‌های بانک‌های مستقیم (اینترنتی) به احتمال زیاد هیچ‌گونه هزینه خدمات ندارند.

اینجا است که به نظر می رسد بانک مرکزی باید از تغییراتی که نظام بانکی نوین با سردمداری بانکهای خصوصی در ایران در حال تجربه است، نهراسد و اجازه دهد که بانکهای خصوصی چابک، حرکت نوین خود را در این عرصه ادامه دهند؛ به خصوص اینکه بانکهای خصوصی کارنامه خوبی را ظرف دو دهه گذشته در اقتصاد ایران به جای گذاشته اند که به نظر، کارنامه قابل دفاعی است.

برچسب ها: سیاستگذار بانکی بانک نئوبانک بانک دولتی بانک مرکزی بانک خصوصی بانکداری دیجیتال

ارسال نظرات

آخرین اخبار

پربازدید ها

موضوعات روز