تیتر20 - حسین یوسف خزرایی، عضو هیات مدیره انجمن ملی صنعت پخش ایران و مدیرعامل شرکت قاسم ایران ضمن بیان این مطلب گفت:برای اینکه بتوانید یک شرکت پخش مناسب داشته و به درستی آن را اداره کنید، نیاز به تجهیزات خاص دارید تا یک شرکت پیشرو به حساب بیایید.
او افزود: همانطور که مشخص است شرکتهای پخش باید به انبارهای مجهز و مختلف تجهیز شوند که بتوانند محصولاتشان را دراقصی نقاط کشور انبار کنند. داشتن انبار، داشتن تجهیزات، نحوه انبار کردن کالا و بسیاری از موارد ریز و درشت و ماشینآلات مکانیزه، خودش سرمایهگذاری بالایی را نیاز دارد. دولت در این زمینه هیچ کمکی به شرکتهای پخش نمیکند.
عضو هیات مدیره انجمن ملی صنعت پخش ایران تصریح کرد: در بخش حملونقل کالا، شرکتهای حملونقل، ناوگانهای بزرگ توزیع دارند و این ناوگان توزیع بیشتر خودروهایی هستند که در داخل کشور وجود دارند و شاید سابقه این خودروها به 20 تا 30 سال قبل میرسد. عدم ورود خودروهای جدید به این صنعت، باعث شده تا هزینههای سوخت افزایش یابد، هزینههای حملونقل به دلیل تعمیرات مکرر افزایش پیدا کند و در کنار همه این موضوعات دولت هیچ حمایتی هم انجام نمیدهد؛ همین موضوع هزینه پخش را بالا میبرد.
مدیرعامل شرکت قاسم ایران اظهار داشت: حالا حمایت نکردن دولت بماند؛ در مقابل دولت به خودش اجازه نرخگذاری میدهد تا برای صنعت پخش کارمزد پخش تعیین کند. این کارمزد توزیع برای گروههای کالایی تعیین شده، چون بدون مشورت با فعالان پخش بوده و در عمل نه طبقهبندی آن درست است و نه میزان حاشیه سود که محاسبه میکنند درست است.
او افزود: شرکتهای پخش مانند سایر صنایع با کمبود نقدینگی و سرمایه در گردش روبرو هستند. از طرف دیگر هزینههای شرکتهای پخش قابل چشم پوشی نیست و نمیتوان این هزینهها را به دلیل نوع خدمات این صنعت به بعد موکول کرد. آنچه که یک شرکت پخش را از عمده فروش و توزیع کننده سنتی تفکیک میکند، این است که ما اجناس را با قیمت یکسان در کل کشور توزیع میکنیم. این مهمترین فرق شرکتهای پخش با عمدهفروشی و بنکداری است. بنابراین برای اینکه این شرکتها بتوانند به وظیفهشان عمل کنند نیازمند حمایت هستند.
یوسف خزرایی در میزگردی که به همت اقتصاد سبز برگزار شده بود سخن می گفت با اشاره به چالش های دیگراین بخش خاطر نشان کرد: مشکل دیگری که گریبان صنعت پخش را گرفته چالشهای جدید با دارایی و اداره مالیات است. به این شیوه که دولت و اداره مالیات درهر بخشی که قدرت کمتری دارد و زمینه اعمال نفوذش محدود است، در این بخش بیشتر به شرکتهای پخش فشار میآورد. برای مثال در مورد روغن، گفته شده روغن به واحدهایی فروخته شود که کد نقش دارند. حالا کد نقش چطور باید دریافت شود؟ خیلی ساده مشتری را باید اجبار کنید که از (وزارت صمت و اصناف) کد نقش دریافت کند و شما بعد برایشان پول واریز کنید! در غیر این صورت فروش انجام نشود.
او افزود: اما اتفاقی که رخ میدهد این است، مشتری کد نقش را نمیگیرد و من به عنوان فروشنده نمیتوانم به فردی که کد فروش ندارد کالا بفروشم. در نتیجه درآمد شرکتهای پخش کاهش پیدا میکند. دولت بدون اینکه تلاشی کند یا حتی نیاز را برای مشتری توجیه کند، از طریق شرکتهای پخش این کار را انجام میدهد و هزینه آن را به دوش شرکتهای پخش میگذارد. ما بازوی دولت هستیم، اما نیازمند به حمایت درست و به جای دولت هم هستیم.
عضو هیات مدیره انجمن ملی صنعت پخش افزود: یا در بحث دارایی، صدور فاکتور الکترونیک را از شرکتهای پخش شروع کرده در واقع اجباری کرده است. به ما اجبار شده از سال گذشته که باید فاکتور الکترونیک صادر شود، اما بسترهای این کار هنوز در خود دارایی آماده نیست. اما شرکتهای پخش را مشمول جرائم خیلی سنگین کردهاند تا شرکتها را مجبور به اجرا کنند.