تولید لپ تاپ و ابهاماتی از سر نا آگاهی

محمدرضادفتری          

چند وقتی است بحث واردات و تولید نقل محافل شده است. اضافه شدن 5 درصدی تعرفه گمرک برای واردات لپ تاپ به بهانه تولید داخل باعث شده است اعتراضاتی نه از طرف مصرف کننده بلکه عمدتا واردکنندگان این اجناس شنیده شود.

برخی از رسانه ها هم هیزم به آتش این عده می ریزند و با نادرست خواندن تولید داخل سعی بر برگشت تعرفه واردات لپ تاپ به درصدهای قبلی دارند.

در این یادداشت ابتدا می خواهم از ابعاد تولید صحبت کنم. آیا ما در لپ تاپ و این گونه اقلام تولید داخلی داریم؟ ابتدا باید به این نکته اشاره داشته باشم که تولید وجه های گوناگونی دارد. این که ما به مانند یک کارخانه چیپس سازی تولید صد در صد در حوزه آی تی داشته باشیم انتظار بچه گانه و خنده داری است. کما این که کارخانه چیپس سازی ما نیز کما بیش از سیب زمینی های وارداتی و دستگاه های ساخت کشورهای دیگر استفاده می کنند.

یک کارخانه بزرگ تولید کننده لپ تاپ در دنیا را درنظر بگیرید. برای ساختن یک لپ تاپ بیش از 100 قطعه الکترونیکی استفاده می شود.این قطعات در کارخانجات مختلفی در سراسر دنیا تولید و به کارخانه مورد بحث ما وارد می شود. از پردازشگرهایی که فقط 2 الی 3 تولید کننده در سراسر دنیا وجود دارد و یا صفحه نمایش هایی که قالبا در بیشتر برندها از سامسونگ خریداری می شود تا ریزترین قطعات، صد در صد تولید یک کارخانه لپ تاپ سازی نیست.

این که دوستان صنفی و واردکنندگان این اقلام به راحتی تولید یک شرکت در حوزه لپ تاپ را زیر سئوال می برند از نا آگاهی اقلامی است که خود وارد کننده آن به کشور هستند. جالب تر این که غروی‌رام نایب رییس کمیسیون سخت‌افزار سازمان نظام صنفی رایانه‌ای در این خصوص به عنوان یک مسئول و کارشناس این حوزه ادعا دارد مجریان این طرح بارها متذکر شده‌اند که تولید ما به شکل CKD است در حالیکه جعبه را هم از خارج وارد می‌کنند که باید گفت کارشان SKD است.

مطمئنا ایشان می دانند واردات جعبه از نظر ریالی به ضرر یک شرکت است و چرا ایشان فکر می کنند که این جعبه ها وارداتی است باید از خودشان پرسید و باز هم باید پرسید آیا تولید به همان روش SKD به ضرر کشور است یا به نفع آن؟!

طبق قانون گمرکات جمهوری اسلامی ایران هنگامی که یک شرکت حقوقی تصمیم به تولید حتی SKD یک محصول بگیرد چندین درصد گمرک برای وارد کنندگان لحاظ خواهد شد و هر چه قدر سهم بازار و عمق تولید بیشتر شود به همان مقدار به تعرفه گمرکی افزوده می شود.
کارخانه ای که مورد بحث ما است در کنار تولید بدنه محصولات و همچنین اسمبل بیش از 34 قلم کالای الکترونیکی مطمئنا می تواند از این تسهیلات استفاده کنند. بیش از 200 پرسنل آموزش دیده و میلیاردها تومان سرمایه کاری در کارخانه می تواند در کنار تربیت نیروی متخصص در کشور اشتغالزایی را گسترش دهد.

جالبتر قضیه این که یکی از اعضای کمیسیون سخت‎افزار نصر تهران در گفت‌وگو با یک روزنامه، تولید نوت‎بوک در ایران را "دروغی بزرگ" عنوان کرد و گفت: سال گذشته به بهانه حمایت از تولید داخلی تعرفه نوت‌بوک ۶ درصد افزایش یافت، من از مسوولان ذی‌ربط می‌خواهم که کارنامه پارسال را رو کنند.

علیرضا پورنقشبند افزود: کاملا بدیهی است و مسوولان ما نیز می‌دانند که با توجه به سرعت بالای تغییر تکنولوژی تولید این کالا در کشور منطقی نیست و جریانات تعرفه نوت‎بوک به جایی وصل است که ما از آن بی‌خبریم.

باید از آقای پورنقشبند به عنوان یکی از اعضای بزرگترین صنف رایانه ای در تهران پرسید آیا زحمت یکبار رفتن به این کارخانه ای که می فرمایید دروغین است را کشیده اید؟!آیا چون سرعت تکنولوژی بالا است ما نباید به این حوزه ورود کنیم ومی بایست یک مصرف کننده صرف باشیم؟!

بازی با کلمات به حدی رسیده است که ایشان در جایی عنوان کرده است که اکنون هزینه واردات یک نوت‌بوک بدون در نظر گرفتن هزینه حمل و غیره از گمرک ۴۵۰ هزار تومان است در صورتی‎که قاچاقچی آن را با ۱۴۰ هزار تومان از دوبی به تهران منتقل می‎کند!!
سئوال اینجاست که ایشان با چه رویکردی عمده مصرف کنندگان کشور را کسانی قلمداد می کنند که 15 درصد رقم واردات محصولات استفاده شده توسط آنها را 450 هزارتومان اعلام می کنند.اغلب مصرف کنندگان کشور را میانه قیمت ها تشکیل می دهند و این که بخواهیم اعلام کنیم همه مصرف کنندگان لپ تاپ های 7 میلیونی به بالا راخریداری می کنند و الان باید 450 هزارتومان بیشتر هزینه کنند بزرگنمایی و بازی با کلمات است.

سئوال بعدی از ایشان این است که اگر شما می دانید که لپ تاپ را با قیمت 140 هزارتومان در تهران تحویل می دهند چرا تا به حال به مراجع ذی صلاح این قاچاقچیان را معرفی نکرده اید.

متاسفانه تمامی منتقدین بدون مراجعه به این واحد تولیدی این سخنان را به زبان می آوردند و تاسف بیشتر این که مسئولانی که داعیه کنترل و نظارت صنف بزرگ رایانه ای و فناوری را دارند به خودشان زحمت بازدید و نظارت را نمی دهند.

بحث تولید به هر شکلی که وجود دارد می تواند در کنار تمامی ارزش افزوده هایی که دارد کشور را به سمت افق 1404 رهنمون کند.

این که هدف تولید اشتغالزایی و تربیت نیروی متخصص و البته کاهش قیمت محصولات در کشور است چقدر محقق شده است را می بایست با تحقیق و بررسی به آن رسید نه در باورهای قدیمی و سنتی خودمان که چون ما از نظر تکنولوژی عقب تر از دنیا هستیم پس حتما نمی توانیم پس وجود ندارد!!!