اثرات جدی مراودات بین المللی بر صنعت غذا

تیتر۲۰- صنعت غذا از مهمترین بخش هایی است که آسیب های فراوانی را از تحریم های بین المللی متحمل شده است.

از آنجایی که امنیت غذایی از الزامات توسعه پایدار هر کشوری است پرداختن به این مقوله از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

آنچه تولیدکنندگان ما در طول سالها تحریم های ناجوانمردانه متحمل شده اند  خود نوعی جهاد در جبهه اقتصادی است. چرا که در سخت ترین شرایط همچنان چرخ تولید را سر پا نگه داشتند. در این شرایط بحران جهانی کرونا نیز بر فشار تحریم ها افزوده شد و فشار مضاعف بر تولید کنندگان وارد کرد. بسیاری از صنایع در آستانه تعطیلی و تعدیل نیرو قرار گرفتند اما همچنان تولید را زنده نگه داشتند.

اما در این میان افزایش قیمت مواد اولیه، صعود نجومی نرخ ماشین آلات و ظروف و مواد بسته بندی و متعاقب آن افزایش هزینه های حمل و نقل و نیروی انسانی پدیده ای است غیر قابل انکار که در اثر فشار تحریم ها و انفجار نرخ ارز بر تمامی صنایع و بخش تولید بویژه در صنایع غذایی فشار وارد کرده است و منجر به بالا رفتن قیمت مواد غذایی شده است.

مشکلات نقل و انتقالات پولی و مالی و مبادلات بین المللی و ورود مواد اولیه مورد نیاز به کشور با نرخ منطقی و نیز ورود فناوری به بخش صنعت و تولید از معضلاتی است که هر سال فشار بیشتری بر تولیدکنندگان و متعاقبا بر اقتصاد کشور وارد می کند.

اگر نتوایم در مراودات بین المللی جایگاه منایبی برای کشورمان در سطح جهانی ایجاد کنیم یکی از بخش هایی که همچنان آسیب را متحمل خواهد شد صنعت غذاست. قیمت تمام شده محصولات غذایی که به دست مردم میرسد روز به روز افزایش خواهد یافت و چون امنیت غذایی کلید امنیت اقتصادی هر کشوری است سفره های مردم روز به روز کوچک تر و معیشت اقشار آسیب پذیر به مخاطره جدی می افتد.

ضمن اینکه انگیزه تولید و سرمایه گذاری در بخش تولید کاهش می یابد و انگیزه برای ورود سرمایه به بازارهای موازی مثل ارز و سکه و مسکن و.... بالا می رود. این اخلال در بازار خود سم اقتصادی است و منجر به بالا رفتن نرخ تورم می شود.

تولیدکنندگان برای مبادلات بین بانکی بین المللی همچنان در تنگنا به سر می برند و همین فشار و تنگنا در مبادلات مالی بین المللی تجارت بین المللی ما را که باعث ورود سرمایه و ارز به کشور می شود به مخاطره می اندازد.

ضمن اینکه واردات مواد اولیه مورد نیاز نیز متاثر از همین مشکلات مبادله بین المللی خواهد بود.

اگر مسئولین محترم یک برنامه اصولی و یک بازنگری جدی و اساسی در عرصه بین المللی نداشته باشند انگیزه سرمایه گذاران خارجی برای سرمایه گذاری در کشور هر روز کمرنگ تر می شود.