آیا مسئولان به دنبال تغییر شغل فولادی‌ها هستند؟

تیتر20- صنعت فولاد و فعالان آن در دهه اخیر بیش از انکه بر توسعه فعالیت های خود متمرکز باشند باید برای تامین زیرساخت ها به سراغ سرمایه گذاری بروند. در حالی که بخش زیادی از سرمایه گذاری ها می توانست راهی توسعه صنعت فولاد و ارتقای تکنولوژی آن شود تا محصولاتی با ارزش افزوده بیشتری تولید و صادر شود.

 
فولادی ها در ابتدا برای تامین مواد اولیه و چالشی که در نتیجه تاکید بر توسعه زنجیره ارزش در معادن، پیش روی آنها قرار گرفت مجبور شدند به سراغ معدنکاری بروند و امروز معاونت معدنی در بیشتر واحدهای بزرگ فولادی در حال فعالیت است. این در حالی است که بهتر بود معدنی ها بر تولید مواد اولیه متمرکز بودند و فولادی ها به سراغ سبد محصولاتی متنوع تر می رفتند.

 
اما این مشکل تنها به تامین مواد اولیه و معدنی شدن فولادی ها ختم نشد، بلکه کمبود برق و گاز و عدم وجود زیرساخت های حمل و نقلی و.. باعث شد تا فولادی ها به تمامی موارد یاد شده وارد و سرمایه گذاری داشته باشند. 

عدم تامین انرژی از مهمترین مشکلاتی است که در 3  سال اخیر نزدیک به 3  میلیارد دلار زیاد به فولادی ها وارد کرده است. درنتیجه این اتفاق فولادی ها برای تامین برق مورد نیاز خود به سراغ احداث نیروگاه های خود تامین رفتند و تقریبا امروز تولیدکنندگان فولاد هرکدام یک پروژه احداث نیروگاه را یا تمام یا در دست اجرا دارند. 

اما در بحث توسعه میادین گازی و سرمایه گذاری در این بخش نیز بارها از سوی فولادی ها اعلام آمادگی شد اما وزارت نفت موضع خود را اعلام نمی کرد. حال معاون وزیر نفت پیشنهاد عجیبی داده است. 

هوشنگ فلاحتیان، معاون برنامه ‌ریزی وزیر نفت در همایش ملی توسعه متوازن و پایدار صنعت آهن و فولاد خطاب به صنایع فولادی گفت: این وزارتخانه آماده همکاری با شرکت‌ هایی است که برای تامین گاز در زمستان، اقدام به توسعه میادین گازی کنند به گونه ‌ای که سرمایه‌ گذاری آن‌ها ظرف مدت ۵ سال بازگردد.

درواقع وزارت نفت نیز مسیری را پیشنهاد می دهد که وزارت نیرو آن را اجرایی کرده و فولادی ها را در تولید برق شریک کرده است. اما چرا این پیشنهاد عجیب است؟

معاون برنامه ‌ریزی وزیر نفت گفته است؛ متوسط هزینه کرد بالادست صنعت نفت و گاز در دهه گذشته ۳ تا ۱۰ میلیارد دلار بوده است. برای دستیابی به هدف نهایی تبدیل منابع نفت و گاز به انرژی، نیازمند سرمایه‌گذاری سالانه ۲۲ میلیارد دلار هستیم. حال چرا با وجود درآمد خوبی که در این صنعت وجود دارد، وزارت نفت نمی خواهد خود از محل ارزآوری این صنعت برای توسعه میادین هزینه کند.

درواقع ورود فولادی ها به بحث احداث نیروگاه این بحث را پیش روی وزارت نفت قرار داده است که چرا از سرمایه خود مصرف کنندگان برای تامین انرژی استفاده نشود. از سویی دیگر افزایش ظرفیت های تولید از سوی فولادی ها نیز این شائبه را برای مسئولان وزارت نفت ایجاد کرده است که اگر کمبود انرژی وجود دارد بهتر است از ظرفیت های خالی استفاده شود تا آن که ظرفیت جدید ایجاد شود. 

آن طور که پیداست افزایش درآمدهای صادراتی فولادی ها در سال های اخیر باعث شد تا برخی ارگان های مرتبط با زیرساخت های لازم برای تولید به سراغ تغییر فعالیت فعالان این حوزه بروند. فولادی هایی که ابتدا معدنی و بعد از آن برقی شدند حالا باید خود را برای سرمایه گذاری در توسعه میادین گازی آماده کنند. این در حالی است که برخی از کارشناسان معتقدند ورود فولادی ها به حوزه هایی همچون تولید برق تصمیمی غیر کارشناسی است.

 
از سویی دیگر بخش عمده یا از سوددهی این مجموعه راهی اجرای پروژه هایی در حوزه انرژی خواهد شد که می تواند بر میزان تقسیم سود در مجامع نیز اثر گذار باشد. اما در حال حاضر با توجه به شرایطی که فولادی ها دارند شاید ورود به توسعه میادین گازی نه یک سرمایه گذاری بلکه یک ضرورت باشد.