4 پیشنهاد به برگزارکنندگان ایران اگروفود

 محمدرضا جمشیدی            

700 شرکت و واحد تولیدی داخلی و 235 شرکت خارجی از 24 کشور جهان در حالی در بیست‌ودومین نمایشگاه بین‌المللی صنایع کشاورزی، موادغذایی، ماشین‌آلات و صنایع وابسته (ایران اگروفود (2015) به‌عنوان بزرگترین نمایشگاه بین‌المللی صنایع کشاورزی و موادغذایی خاورمیانه گردهم آمده‌اند که حضور پررنگ شرکت‌ها در بخش «ایران فود» به طور کلی بار صنایع غذایی این نمایشگاه را به مثابه سال‌های گذشته پررنگ‌ترکرده و شاید قسمت اعظم رشد 60 درصدی این نمایشگاه به نسبت سال گذشته مرهون استقبال بسیار فعالان این بخش باشد.
سال‌هاست پیرامون این نمایشگاه از حضور نیافتن تجار خارجی در حد نام و آوازه این نمایشگاه گرفته تا روند تکراری برگزاری و نداشتن مراسم افتتاحیه و اختتامیه باشکوه در حد این گردهمایی، غیبت برخی بزرگان صنعت غذا و... همواره مباحث مختلفی مطرح می‌شود و بی‌آنکه تغییری حاصل کند، بازهم این نمایشگاه به‌عنوان موفق‌ترین و مؤثرترین آوردگاه فعالان صنایع غذایی و کشاورزی ایران زمین شهره شده و به‌عنوان آئینه تمام نمایی از توانمندی‌های این بخش پرپتانسیل عرض اندام می‌کند.
نمایشگاهی که این روزها نه تنها آوازه‌اش در سطوح کشور پیچیده، بلکه به‌عنوان نامی آشنا و اعتباری برای صنعت نمایشگاهی خاورمیانه بدل گشته است که بی‌تردید گواهی بر توانمندی و تجربه بالای تیم اجرایی‌اش دارد.
پیرامون این نمایشگاه پیشنهادهایی به شرح زیر ارائه می‌گردد:
1-‌ با توجه به این‌که نمایشگاه «ایران اگروفود» به‌عنوان وسیع‌ترین و کامل‌ترین مرکز تجمع فعالان صنایع‌غذایی و کشاورزی محسوب می‌گردد و هیچ رقیب دیگری حتی به صورت نصفه و نیمه ندارد، شایسته است دارای مراسم افتتاحیه باشکوه‌تری شود و ضمن تعامل بیشتر مجریان این نمایشگاه با متولیان بخش کشاورزی در وزارت جهادکشاورزی و تشکل‌های صنفی صنایع غذایی، با حضور وزیر جهاد کشاورزی در مراسم افتتاحیه، این نمایشگاه تبدیل به محلی برای ارائه گزارش‌های سالانه این بخش استراتژیک و پرمزیت در کشور شود.
بپذیریم شایسته نیست مراسم گشایش نمایشگاهی با این عظمت در حد قدم زدن صرف یک مقام مسوول در برخی سالن‌های نمایشگاه ختم شود.
2-‌ بدون تردید صادراتی شدن یک نمایشگاه از عهده یک مجری بر نمی‌آید و نمی‌توان شرایط فعلی را به‌عنوان ضعف برگزاری تلقی کرد، چرا که در تمام دنیا هم پازل صادراتی بدون همکاری ارگان‌هایی نظیر وزارت امور خارجه و... شکل نمی‌گیرد و شایسته است رایزن‌های اقتصادی سفارتخانه‌های ایران در اقصی نقاط دنیا، سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، مراکز اقامتی، شرکت‌های هواپیمایی و... به‌ شکل‌گیری این پازل در کشور کمک کنند.
به‌ عبارتی امروز مشارکت‌کنندگان، حضور نیافتن پررنگ تجار خارجی برای عقد قراردادهای صادراتی را نباید به حساب مجریان بگذارند، اما بدیهی است، مجری برگزاری و رسانه‌ها به‌خصوص پس از به نتیجه رسیدن مذاکرات ایران و 1 + 5 باید فکری به حال شکل‌گیری این پازل نمایند.
در تمام دنیا شهرداری‌ها، مراکز اقامتی، تورهای گردشگری و شرکت‌های هواپیمایی برای برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی از ماه‌ها قبل تدابیر و تسهیلات خاصی نظیر تخفیف‌های ویژه در نظر می‌گیرند و این همان حلقه مفقوده در راه صادراتی شدن نمایشگاه‌های موفق داخلی است.
3-‌ یکی از معضلات فعلی نمایشگاه وسعت بیش از حد آن برای بازدیدکنندگان است، چرا که حتی با اختصاص یک روز کامل کاری هم امکان بازدید از همه سالن‌های نمایشگاه برای یک بازدید کننده میسر نیست، به‌علاوه این‌که به‌دلیل بعد مسافت سالن‌ها و پراکندگی در اقصی‌نقاط قضای محل دائمی نمایشگاه‌های بین‌المللی تهران و نبود امکان جابه‌جایی و حمل و نقل برای بازدیدکنندگان در داخل محوطه نمایشگاه و کمبود امکانات رفاهی در عمل بار خستگی مضاعفی را برای بازدیدکننده ایجاد می‌کند.
در این رابطه پیشنهاد می‌شود یا امکانات رفاهی لازم برای چنین نمایشگاه بزرگی مهیا شود و یا این‌که برگزارکنندگان به‌جای برگزاری یک نمایشگاه با سه قسمت مجزا از همین حالا به فکر برگزاری سه نمایشگاه مجزا در مقاطع متفاوت زمانی 4 ماهه و یا بیش‌تر باشند.
اگر اینگونه شود، هم فضای نمایشگاه تخصصی‌تر خواهد شد و هم بازدیدکنندگان با مصائب فعلی روبه‌رو نخواهند شد.
4-‌ به‌هرحال باید پذیرفت که نمایشگاهی با این درجه از اعتبار و استقبال بدون برگزاری مراسم اختتامیه کامل نخواهد بود.
مراسمی که می‌تواند با تقدیر از زیباترین غرفه، پرمخاطب‌ترین غرفه، منضبط‌ترین غرفه و... زمینه‌های بهتر شدن را در میان مشارکت‌کنندگان فراهم نماید و با نظرسنجی از مشارکت‌کنندگان و دعوت منتقدان به این مراسم و استماع نظریات آنها بتوان سازوکاری را اتخاذ کرد تا روزبه‌روز این نمایشگاه پرعظمت به‌عنوان نگین درخشان صنایع غذایی و کشاورزی ایران زمین درخشش بیشتری داشته باشد.