لزوم توجه به زیر ساخت ها برای بقای صنعت هوایی

تیتر20 - شاید به جرأت بتوان گفت که ملموس ترین نشانۀ توافق برجام تغییرات ایجاد شده در صنعت هوائی ایران است، از حضور نمایندگان شرکت های تولیدکننده هواپیما برای مذاکره تا برگزاری اولین کنفرانس بین المللی فرصت های سرمایه گذاری در صنعت هوائی ایران که فقط با فاصلۀ یک هفته پس از امضاء توافق برجام در تهران و با حضور 160 میهمان خارجی از شرکت‏های بین‏المللی برگزار گردید. 

طلوع خورشید آرامش، پس از طوفان های سالهای اخیر و رگبار سهمگین، رنگین کمان زیبائی را پدید آورد که در هر لایۀ آن خبری خوش برای صنعت هوائی ایران خودنمایی می‏ کند، از ورود اولین ایرباس A321 و دو فروند A330 برای پروازهای بین‏ المللی گرفته تا ورود همزمان 4 فروند ATR برای پروازهای داخلی و بین استانی که همه روح و جان تازه‏ای به شرکت هواپیمائی جمهوری اسلامی ایران بخشیدند و زمینه را برای درخشش هرچه بیشتر قدیمی ترین برند هوائی ایران فراهم آورند. 

شور و هیجانی که در سایر شرکت‏های هواپیمائی برای نوسازی ناوگان نیز به وضوح قابل مشاهده است. اما سوال اصلی که ذهن مارا درگیر می کند اینست که آیا زیرساختهای مناسب برای افزایش ناوگان، افزایش خدمات و سرویس دهی به شرکت های هواپیمائی و در برابر آن مسافرین این هواپیما درنظر گرفته شده است ؟ توجه به این نکته که متأسفانه علی رغم سرعت بالای تغییرات در شرکت های هواپیمائی به منظور خرید هواپیمای نو و یا با عمر پایین، سرعت عملکرد فرودگاهها در تجهیز و ایجاد زمینه مناسب برای پذیرش این هواپیماها بسیار کُند به نظر می رسد و این می تواند در آینده نزدیک مانعی جدی برای ارائه خدمات به مسافران این هواپیماها گردد . 

طبق اعلام روابط عمومی سازمان هواپیمائی کشوری تقاضای شرکت های هواپیمائی خارجی برای حضور در بازار ایران روند افزایش به خود گرفته است و در حال حاضر تعداد شرکت های هواپیمائی خارجی فعال در ایران به 48 شرکت رسیده است. ارائه خدمات مناسب برای پذیرش مسافر، سالنهای استراحت، خدمات اطلاع رسانی براساس و پایه اینترنت و شبکه های داخلی ، فضای پارک کافی برای هواپیماها و ایجاد بستر دسترسی مناسب برای مسافران ورودی ، خروجی و امکان ارائه سرویس های مهندسی و فنی به هواپیماهای مستقر و یا ترانزیت از این نیازمندیها به شمار می رود. از آنجائیکه ایجاد ساختارهای فوق نیازمند کارهای ساختمانی و فنی می باشد و استفاده از پیمانکاران خبره بین المللی و نیروی کار ماهر و مصالح کافی و درجه یک از اصول آن می باشد، به نظر میرسد که نیازمند یک شروع جهادی و سریع می باشد تا بتواند با فاصلۀ کمی از روند رشد شرکت های هواپیمائی گام بردارد.  امید است با برنامه ریزی بلندمدت مسئولین در دولت و شرکت ها و نهادهای مرتبط به صنعت هوایی ایران زمینه های مناسب برای ارائه خدمات به شرکت های هواپیمایی و مسافران برداشته شود و ایران به حق دیرینه ی خود در جذب مسافر و گسترش صنعت فرودگاهی و هوانوردی در منطقه دست یابد.