پیش‌بینی نرخ بزهکاری کودکان براساس روش‌های تربیتی والدین

3-   روش اجازه دهنده: والدین این شیوه تربیتی نیز درحالی که گرم و پذیرنده هستند توقع بسیار پایینی از کودکان خود دارند. آنها ملایمند، از تقابل اجتناب می کنند، مدام نگران از بین بردن اعتمادبه نفس و خلاقیت کودکان خود هستند؛ در نتیجه آن بیشتر اجرا کننده هستند تا قانون گذار، گاهی اوقات این روش باعث گیج شدن کودکان می‌شود چرا که به نظر می‌رسد این والدین در حال جبران کردن موارد و کمبودهایی هستند که در کودکی نداشته‌اند؛ آنها حالا سعی دارند تا آن را به کودکان خود -فارغ از آنکه کودک به آن علاقه دارد یا خیر- بدهند. این والدین اغلب یا در فقر بزرگ شده‌اند یا در کودکی والدین سخت گیری داشته‌اند در نتیجه در کودکان خود انعکاسی از گذشته اغلب نامساعد خود را می بینند و احساس می‌کنند حالا فرصتی برای جبران آن گذشته سخت خود پیدا کرده‌اند. درصد جرم خیزی در این دسته بیش از 50 درصد است و عمده رفتار کودکان تربیت یافته این شیوه تربیتی در آینده خشونت آمیز است.

4-   والدین درگیر: بزرگترین مشخصه والدین پیرو این شیوه تربیتی بی‌مسئولیتی، انتقال قدرت میان والدین و غفلت بیش از حد است. آنها در ارتباط با فرزندان خود نه چیزی برای دادن دارند ونه چیزی برای پس گرفتن نیاز دارند. این دسته عموما در قشر مرفه جامعه یا در کودکان طلاق یافت می‌شوند. مشغله‌های زیاد والدین کودکان تنها، سرخوردگی‌های اجتماعی و افسردگی، مشخصه دیگر این گروه است. درصد جرم خیزی در این گروه بالای 60 درصد است که البته بیشترین سهم از آن مختص جرایم و آسیب‌هایی چون اعتیاد، بزهکاری جنسی و خشونت ناشی از منبع قدرت است.

در نهایت نباید فراموش کرد، منتسب کردن یک فرد یا مدل تربیتی به یک دسته به صورت انحصاری و دقیق کار بسیار سختی است اما با دقت به آیتم‌های موجود و مطالعاتی که سالها در این زمینه انجام گرفته، می توان لیبل یا برچسب دسته مدنظر و موثر در ارتکاب جرم را یافت که این امر امکان آسیب‌شناسی، پیشگیری و پیش بینی‌های زودهنگام در هر دسته را میسر خواهد کرد.