درمان بیش فعالی کودک شما دست کیست؟

وعده های غذایی، بازی و تمرین، یادگیری مهارت های مقابله جدید، و بهبود مهارت های اجتماعی، بخشی از یک برنامه درمانی متعادل است که می تواند عملکرد کودک را در مدرسه بهبود بخشد، روابط آن ها را با دیگران تقویت کند، و استرس و ناامیدی را برای آن ها و برای کل خانواده کاهش دهد.

داروهای اختلال کم توجهی بیش فعالی:

محرکا هایی مانند ریتالین و آدرال اغلب برای اختلال کم توجهی بیش فعالی تجویز می شوند، اما ممکن است بهترین گزینه برای کودک نباشند - و قطعا تنها راه درمان نیستند.

داروها برای اختلال کم توجهی بیش فعالی ممکن است به کودک کمک کنند تا بهتر تمرکز کند یا آرام بنشیند، حداقل در کوتاه مدت. اما تا به امروز شواهد کمی وجود دارد مبنی بر اینکه آن ها موفقیت مدرسه، روابط و یا مسائل رفتاری را در طول مدت طولانی و حتی در کوتاه مدت،بهبود بخشند دارو همه مشکلات را حل نمی کند و یا علایم اختلال کم توجهی بیش فعالی را به طور کامل حذف می کند.

علاوه بر این، نگرانی هایی در مورد اثرات این داروهای قدرتمند در مغز در حال توسعه کودک وجود دارد. عوارض آن - مانند عصبانیت، از دست دادن اشتها و بی خوابی - می تواند مشکل ساز باشد

دارو وسیله است و درمان نیست :

همه با داروهای اختلال کم توجهی بیش فعالی به طور متفاوت جواب می دهند :

چنانچخ در مطالب قبلی نمناک گفتیم برخی از کودکان بهبود چشمگیری را تجربه می کنند در حالی که برخی دیگر احساس آسودگی نمی کنند. این عوارض جانبی در کودکان متفاوت است و برای برخی از آن ها مزایای بیشتری دارند از آنجا که هر کسی به طور متفاوت جواب می دهد، پیدا کردن دارو و دز مناسب زمان می برد.

درمان دارویی برای داروهای اختلال کم توجهی بیش فعالی وقتی با درمان های دیگر ترکیب می شود موثرتر است:

اگر کودک شما از درمان های دیگر استفاده کند که مهارت های مقابله جدیدی را آموزش می دهند، خیلی بیشتر از دارو به کودک شما کمک خواهد کرد.

درمان دارویی برای اختلال کم توجهی بیش فعالی باید کنترل شود :

درمان دارویی برای اختلال کم توجهی بیش فعالی بیش از مصرف قرص و فراموش کردن آن است. پزشک کودک باید اثرات جانبی را در نظر داشته باشد، دقت کنید کودک چه احساسی دارد، و میزان مصرف را متناسب با آن تنظیم کنید. هنگامی که دارو برای اختلال کم توجهی بیش فعالی به دقت نظارت نشود اثر کمتر و ریسک بیشتری دارد.

اگر می خواهید کودک دارو مصرف کند به آن معنا نیست که آن ها باید برای همیشه به آن ادامه بدهند :

اگر چه مصرف مکرر دارو خوب نیست، اما اگر اوضاع به خوبی پیش نرود، می توانید به طور ایمن تصمیم بگیرید که درمان اختلال کم توجهی بیش فعالی کودک را با دارو قطع کنید. اگر می خواهید کودک شما دارو مصرف نکند، با پزشک خود مشورت کنید تا به آرامی مصرف دارو را کاهش دهید.

درمان اختلال کم توجهی بیش فعالی در خانه آغاز می شود:

شما به عنوان یک والد، تاثیر زیادی بر رفتار کودک خود دارید. شواهد نشان می دهند که داشتن یک رژیم غذایی سالم، ورزش کردن و انتخاب های روزانه هوشمند می تواند به کودک کمک کند علائم اختلال کم توجهی بیش فعالی را مدیریت کند. این به این معنی است که کودک شما می تواند درمان اختلال کم توجهی .بیش فعالی را در خانه شروع کند

قدرت تمرین در درمان اختلال کم توجهی بیش فعالی

فواید "زمان سبز"

مطالعات نشان می دهد که صرف زمان در طبیعت می تواند علایم اختلال کم توجهی بیش فعالی را در کودکان کاهش دهد. اگر ممکن است کودک خود را تشویق کنید تا هر روز به مدت حداقل 30 دقیقه در بیرون منزل بازی کند.

ورزش کردن یکی از آسان ترین و موثرترین روش ها برای کاهش علائم اختلال کم توجهی بیش فعالی است. فعالیت فیزیکی بلافاصله سطح دوپامین، نور اپی نفرین و سروتونین را افزایش می دهد که همه آن ها بر تمرکز و توجه تاثیر می گذارند. به این ترتیب، ورزش و داروهایی نظیر ریتالین و آدرال نیز به طور مشابه کار می کنند. اما برخلاف داروهای اختلال کم توجهی بیش فعالی، ورزش نیاز به تجویز ندارد و عوارض هم ندارد.

فعالیت هایی که نیاز به حرکات بدن دارند مانند رقص، ژیمناستیک، هنرهای رزمی و اسکیت بورد بویژه برای کودکان با اختلال کم توجهی بیش فعالی خوب است. ورزش تیمی نیز انتخاب خوبی است و. عنصر اجتماعی آن ها را جالب نگه می دارد.

اهمیت خواب در درمان اختلال کم توجهی بیش فعالی:

خواب کیفی منظم می تواند منجر به بهبود گسترده علائم اختلال کم توجهی بیش فعالی شود با این حال، بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی، در شب دچار مشکل می شوند. گاهی اوقات این مشکلات خواب ناشی از داروهای محرک و کاهش دوز و یا توقف دارو به طور کامل این مشکل را حل خواهد کرد.

با این حال، درصد زیادی از کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی دچار مشکلات خواب نمی شوند. اگر کودک شما یکی از آن ها است، نکات زیر می توانند به شما کمک کنند.

زمان خواب منظم را تنظیم کنید (و آن را اجرا کنید).

اگر سر و صدای پس زمینه کودک را فعال نگه می دارد، یک دستگاه صدا یا پنکه را امتحان کنید.

تمام وسایل الکترونیکی (تلویزیون، کامپیوتر، بازی های ویدیویی، آیفون)را حداقل یک ساعت قبل از خوابیدن خاموش کنید.

فعالیت فیزیکی را در عصر محدود کنید.

تغذیه خوب می تواند به کاهش علائم اختلال کم توجهی بیش فعالی کمک کند:

مطالعات نشان می دهد که چه چیزی و چه زمانی، وقتی صرف مدیریت اختلال کم توجهی بیش فعالی می شود تفاوت ایجاد می کند.

وعده های غذایی منظم و یا میان وعده را بیش از سه ساعت از هم جدا کنید:

•  این به شما کمک می کند تا قند خون کودک را ثابت نگه دارید، عصبانیت و تمرکز را به حداقل برسانید.
•  سعی کنید کمی پروتئین و کربو هیدرات ها بسیار پیچیده را در هر وعده غذایی یا میان وعده بگنجانید.
•  این غذاها به کودک کمک خواهند کرد که در هنگام کاهش بیش فعالی احساس هوشیاری بیشتری داشته باشید.

سطح روی، آهن و منیزیم کودک را بررسی کنید:

بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی این مواد معدنی مهم را کم دارند بالابردن سطح آن ها می تواند به کنترل علائم اختلال کم توجهی بیش فعالی کمک کند. افزایش آهن به خصوص می تواند مفید باشد مطالعه نشان داد که یک مکمل آهن، علایم را تقریبا به اندازه مصرف داروهای محرک بهبود می بخشد.

اسیدهای چرب امگا 3 را به رژیم غذایی کودک اضافه کنید :

مطالعات نشان می دهد که امگا3 منجر به کاهش بیش فعالی و افزایش بیش فعالی و بهبود تمرکز در کودکان (و بزرگسالان)با اختلال کم توجهی بیش فعالی می شود. امگا 3 در ماهی قزل آلا، ماهی تن، ساردین و برخی از تخم مرغ و محصولات لبنی یافت می شود. با این حال آسان ترین راه برای افزایش مصرف کودکتان از طریق مکمل های روغن ماهی است.

درمان تخصصی اختلال کم توجهی بیش فعالی:

اگر چه راه های زیادی وجود دارد که می توانید به یک کودک با اختلال کم توجهی بیش فعالی در خانه کمک کنید، ممکن است بخواهید به دنبال کمک حرفه ای در طول مسیر باشید. متخصصان اختلال کم توجهی بیش فعالی می توانند به ایجاد یک برنامه درمانی موثر برای فرزندتان کمک کنند. از آنجا که اختلال کم توجهی بیش فعالی به ترکیبی از درمان ها و استراتژی ها پاسخ می دهد، مشاوره با چندین متخصص توصیه می شود.

برای پیدا کردن ارائه دهندگان درمان اختلال کم توجهی بیش فعالی، ممکن است بخواهید با پزشک مراقبت های اولیه ، پزشک اطفال، بیمارستان محل و یا درمانگاه تماس بگیرید. منابع دیگر برای منابع تامین کننده عبارتند از شرکت بیمه ، مقامات مدرسه کودک ، یا یک گروه حمایت از والدین .

روان پزشک کودک و بزرگ سال:

تشخیص اختلال کم توجهی بیش فعالی و تجویز دارو

روان شناسان:

• تشخیص اختلال کم توجهی بیش فعالی و ارائه درمان.
• به افراد با اختلال کم توجهی بیش فعالی کمک کنید احساسات آنها را کشف کنید.

درمانگر رفتاری - شناختی:

• تنظیم برنامه های تغییر رفتاری در مدرسه، کار، و خانه
• تعیین اهداف مشخص برای رفتار و موفقیت
• به خانواده ها و آموزگاران کمک کنید تا جایزه ها و نتایج خود را حفظ کنند.

متخصصان آموزشی:

• روش های درسی برای موفقیت در مدرسه را آموزش دهید
• به کودکان کمک کنید تا تطابق را از مدرسه به دست آورند
• مشاوره درباره فن آوری

اختلال رفتاری برای بیش فعالی:

رفتاردرمانی که به عنوان تغییر رفتار نیز شناخته می شود، یک درمان بسیار موفق برای کودکان با اختلال کم توجهی بیش فعالی می باشد. این کار به ویژه برای کودکان مفید است که داروهای محرک را مصرف می کنند و حتی ممکن است به شما اجازه دهند که میزان مصرف دارو را کاهش دهید.

رفتار درمانی شامل تقویت رفتارهای مورد نظر از طریق پاداش و تعریف و کاهش رفتارهای مشکل با تنظیم محدودیت ها و عواقب است. مثالا، یک مداخله ممکن است این باشد که معلم به کودکی پاداش می دهد که اختلال کم توجهی بیش فعالی دارد به دلیل اینکه قبل از اینکه صحبت کند انگشت خود را بالا گرفته است .

رفتار درمانی برای اختلال کم توجهی بیش فعالی در کودکان:

اهداف خاص خود را مشخص کنید :

اهداف خود را برای کودک خود مشخص کنید، مانند تمرکز بر روی تکلیف برای یک زمان خاص یا به اشتراک گذاشتن اسباب بازی با دوستان.

پاداش ها و عواقب کار را نشان دهید :

زمانی که او رفتار مورد نظر را نشان می دهد به فرزندتان یک پاداش مشخص (تقویت مثبت)بدهید. به کودک خود یک نتیجه (نتیجه ناخواسته یا مجازات)بدهید وقتی که او قادر به رسیدن به یک هدف نیست.

از پاداش ها و نتایج استفاده کنید :

استفاده از پاداش ها و عواقب به طور مداوم برای مدت زمان طولانی رفتار کودک را به شیوه ای مثبت شکل می دهد.

به عنوان والدین، می توانید یک برنامه اصلاح رفتاری سفارشی برای کودک خود با کمک یک متخصص رفتاری مثل یک درمانگر شناختی ایجاد کنید. یک درمانگر شناختی - رفتاری بر راه حل های عملی برای مسایل روزمره تمرکز می کند. این نوع درمانگر می تواند یک برنامه تغییر رفتاری پاداش و عواقبی برای کودک خود در خانه و مدرسه ایجاد کند و از شما در شکل دادن رفتار کودک خود حمایت کند.

صبوری، کلید رفتاردرمانی است، چرا که افراد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی، در علایم خود بسیار متغیر هستند. یک روز، کودک ممکن است به خوبی رفتار کند و بعد دوباره به الگوهای قدیمی برگردد. گاهی اوقات ممکن است به نظر برسد که این آموزش عملی نیست. با این حال، در طول زمان، رفتاردرمانی علایم اختلال کم توجهی بیش فعالی را بهبود می بخشد.

نگرش و افکار خود را تغییر بدهید.

برخی از نگرش ها و افکار والد سبب می شود مشکلات ارتباطی بین والد و کودک پیش آید بنابراین بهتر است برخی این افکار و باورها اصلاح شوند. مثلا والدین توجه کنند که رفتار کودک عمدی نیست و مربوط به اختلال است. او می تواند آموزش های شما را بیاموزد وموفقیت کسب کند. والدین باید درباره این بیماری اطلاعاتی به دست آورده تا بتوانند بهتر به کودک خود کمک کنند.

گوش دادن و صحبت کردن درست را بیاموزید.

والدین باید به حرف های کودک خود گوش دهند و با او ارتباط موثری برقرار نمایند زیرا ارتباط میان والد وکودک سبب از بین رفتن اختلاف ها و تعارض های میان آنها شده و نمی گذارد روابط بین کودک وخیم گردد.

• والدین برای برقراری ارتباط موثر با کودک کارهای زیر را انجام دهند :
• رفتار آنها باید متناسب با سن کودک باشد.
• هنگام صحبت با کودک با او ارتباط چشمی برقرار نمایند.
• در صحبت کردن از جملات ساده استفاده کنند.
• خود را به جای کودک بگذارند.
• کشف کنند کودک از انجام کارهای خود چه هدفی داشته است.
• وقت کافی برای گوش دادن به صحبت های کودک بگذارند.
• آهسته و محکم صحبت کنند.
• احساسات خود را به کودک منتقل کنند مثلا بگویند «به خاطر اینکه موهایت را شانه نمی کنی واقعا ناراحتم» .

آموزش مهارت های اجتماعی:

از آنجا که کودکان با اختلال کمبود توجه اغلب دچار مشکل تعاملات اجتماعی ساده و مبارزه با عزت نفس پایین می شوند، نوع دیگری از درمان که می تواند به آن ها کمک کند، آموزش مهارت های اجتماعی است. به طور معمول در یک محیط گروهی اجرا می شود، آموزش مهارت های اجتماعی توسط درمانگر هدایت می شود که رفتارهای مناسب را نشان می دهد و سپس آن ها را وادار به تکرار آن ها می کند. یک گروه ازمهارت های اجتماعی به بچه ها یاد می دهد که چگونه "واکنش های دیگران" را بخوانند و چگونه رفتار بهتری داشته باشند. گروه مهارت های اجتماعی نیز باید بر انتقال این مهارت های جدید به دنیای واقعی کار کند.

برای تشکیل یک گروه مهارت های اجتماعی در نزدیکی درخواست ارجاع از روانشناس مدرسه یا کلینیک سلامت روانی محلی را بپرسید.

توجه مثبت به کودک نشان دهید.

به ویژگی های مثبت فرزندتان توجه نشان دهید تا بتوانید برای فرزند خود حد و مرز قوانین را تعیین کنید .

کودک خود را چندین بار در روز تحسین کنید و به او بگویید کدام رفتارش را می پسندید .

نوع تحسین باید با سن و اخلاق کودک متناسب باشد مثلا از کلمات محبت آمیز برای تحسین استفاده کنید و یا کودک را در آغوش گرفته و به او محبت نمایید.

رفتار کودک را برای موفقیت های کوچکتر نادیده نگیرید.

- کودک را با افراد دیگر مقایسه نکنید.

روزانه پانزده تا بیست دقیقه از وقت خود را با کودک خود سپری نمایید تا هیجانات او تخلیه شود.

دستورات مؤثر و مناسب بدهید

کودکان دچار اختلال بیش فعالی در کنترل حواس خود ناتوان هستند. برای اینکه کودک رفتار خاصی داشته باشد باید حواس خود را متمرکز کند. برای آموزش این مرحله موارد زیر پیشنهاد می شود:

محیط خانه را آرام کنید.

از بازی «نگاهتو برنگردون» استفاده کنید. یعنی شما و کودکتان به چشمان یکدیگر خیره شوید، هر کس زودتر خسته شود و نگاهش را برگرداند، بازنده است. پس از یاد گرفتن خیره شدن به کودک بیاموزید که حواسش را روی افراد در حال صحبت کردن متمرکز کند .

از کودکتان بخواهید وظایفش را با صدای بلند تکرار کند.

برای انجام کارها از کودک خواهش نکنید.

انجام درست فعالیت ها را به کودک آموزش دهید.

والدین دوست دارند کودک از خود مراقبت کند وبا کنترل رفتارش رفتاری مسئولانه داشته باشد. برای آموزش این رفتار به کودک موارد زیر پیشنهاد می شود:

فعالیت هایی را برگزینید که کودک توانایی انجام آنها را داشته باشد.

قوانین باید شفاف و خلاصه شده باشدتا کودک بداند شما چه انتظاری از او دارید.

وظایف را به مراحل کوچکتر تقسیم کنید.

- به کودک خود بگویید چه کاری را باید انجام بدهداما به او نگویید چه کاری را نباید انجام بدهد.

علامتی به کودک برای شروع کارش نشان دهید .و از کودک بخواهید در شروع، وسط و پایان بگوید چه کارهایی را انجام داده است.

وقت استراحتی برای انجام کارهایی که نیاز به توجه و یادگیری دارد، تعیین کنید.

به کودک اجازه دهید ورزش های فیزیکی انجام دهد تا بتواند انرژی های اضافی خود را تخلیه کند.

از آموزگار بخواهید تکالیف مدرسه و کارهای کلاسی کودک را برای شما بفرستد.

برای انجام تکالیف مدرسه کودک یک مکان آرام تعیین کنید و به کودک خود تذکر دهید اگر تکالیفش را انجام دهد، به او پاداش می دهید. خودتان تکالیف را انجام ندهید اما کودک را راهنمایی کنید.

- به کودکتان نقش هایی مانند دعوت یک دوست به بازی، صحبت با تلفن، خوشامدگویی به میهمان، گفتگو با کودکان و ... دهید.

برای یادگیری مسئولیت پذیری به کودک بگویید به شما در انجام کارهای خانه مانند چیدن سفره، مرتب کردن اتاق، کمک در آشپزی و ... کمک کند.

به یک گروه حمایتی بپیوندید

برخورد درست با کودکان بیش فعال بسیار سخت است و نیاز به یادگیری دارد . شما با پیوستن به گروه های حمایتی شما با مادران دارای فرزند بیش فعال آشنا خواهید شد و از تجارب موفق آنان استفاده خواهید کرد.

نکاتی برای حمایت از درمان بیش فعالی :

بچه هایی که بیش فعالی دارند اغلب دچار مشکل می شوند و چیزهایی را که از محیط دیگری یاد می گیرند را انجام می دهند. مثالا، آن ها ممکن است یاد گرفته باشند که چگونه طغیان های آنی را در مدرسه کنترل کنند، اما با بی صبری در کار دیگران در خانه تداخل ایجاد می کنند.

به منظور تشویق تغییرات مثبت در همه زمینه ها، کودکان بیش فعال به ثبات نیاز دارند. مهم است که والدین کودکان بیش فعال یاد بگیرند چگونه تکنیک های رفتار درمانی را در خانه اعمال کنند. کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی معمولا در حین انجام وظایف در الگوهای قابل پیش بینی و در مکان های قابل پیش بینی، به موفقیت دست می یابند، به طوری که آن ها می دانند انتظار چه چیزی را داشته باشند و چه کار باید بکنند.

برنامه روتین را دنبال کنید :

مهم است که یک زمان و مکان برای هر چیزی برای کمک به کودک با بیش فعالی درک کرده و انتظارات را برآورده کند. آداب و رسوم ساده و قابل پیش بینی را برای غذا، تکالیف، بازی، و رختخواب تعیین کنید.

از ساعت ها و تایمر استفاده کنید:یک ساعت را در داخل خانه قرار دهید، و یک ساعت بزرگ در اتاق خواب فرزندتان داشته باشید. اجازه دهید زمان زیادی برای کاری که فرزندتان نیاز دارد انجام دهید، مانند تکلیف یا آماده شدن در صبح.

برنامه فرزندتان را ساده کنید:

اجتناب از اوقات بیکاری یک ایده خوب است، اما یک کودک با اختلال کم توجهی بیش فعالی ممکن است حتی اگر فعالیت های فوق برنامه زیادی داشته باشد، ممکن است بیشتر پریشان شود.

مکان آرام ایجاد کنید:

مطمئن شوید که کودک شما فضای خصوصی برای خود دارد. یک تراس یا اتاق خواب هم می تواند خوب باشد .

الگویی برای سازمان بندی خوب تنظیم کنید:

خانه خود را به شیوه ای سازمان یافته تنظیم کنید. مطمئن شوید که کودک می داند که همه چیز جای خود را دارد./ نمناک