پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران
صنعت خودروسازی کشور این روزها در شرایطی به سر می برد که به نظر می رسد، برای نفس کشیدن به هوایی تازه و ورود بازیگران جدید نیاز دارد.این هوای تازه می تواند استفاده از ظرفیت های بخش خصوصی صنعت غذا در حوزه خودرو باشد.
کد خبر: ۶۱۷۶۰
تیتر20 - طی سال های اخیر به رغم تمام تلاش ها و برنامه ها، خودروسازان کشور هنوز نتوانسته اند، بر مشکلات چیره شوند.در واقع هر گاه که تصمیم به حرکت های جدید گرفته و آغاز شده است،برخی عوامل خارج از این صنعت،آنها را به مسیری باریک و پیر پیچ خم انداخته است.
محدودیت از درون و تحریم از بیرون
طی یک دهه اخیر خودروسازان از درون و برون با مسائل مختلفی دست به گریبان بوده اند.قیمت گذاری دستوری و تحریم ها را می توان اثر گذارترین آنها دانست.دو عاملی که دامنه تاثیر آنها،همچنان به دست و پای خودروسازان پیچده است.
اتفاقات ریز و درشتی که برای این صنعت پیش آمده،باعث شده است که بر خلاف گفته ها، ضریب نفوذ اقتصاد دستوری بیشتر شود و از سوی دیگر با افزایش دامنه این نفوذ،خودروسازان بخش خصوصی هم در تگنا قرار بگیرند.
در واقع ماهیت و جایگاه صنعت خودروسازی و تبدیل شدن آن به ویترین صنعت کشور این اجازه را به حکمرانی اقتصادی کشور داده است که برای بی اثر نشان دادن تحریم ها،خود را مجاز به ورود در ساختار این صنعت بدانند. این دیدگاه در عمل مدیریت و اختیار خودروسازان بخش خصوصی را محدود کرده است.
در نمایی دیگر مانع از ورود و تزریق سرمایه های جدید به این صنعت شده است.حتی تا به امروز هنوز غول های جاده مخصوص تعیین تکلیف نشده اند. ضمن اینکه فضای به وجود آمده به گونه ای بوده است که همچنان فاصله قیمت کارخانه و بازار جذابیت های خاص خود را حفظ کرده است.رانتی هم که توزیع می شود اصل و فرع سرمایه خودروسازان را تحلیل می برد.
بنابراین یکی از راهکارهای برون از این وضعیت،حضور بازیگران جدید است.اما از میان صنایع مختلف کدام یک می توانند به این صنعت وارد شوند و در مسیر توسعه قرار بگیرند.
نیاز به ورود نیرویی قوی و پویا
در این شرایط که صنعت خودروسازی کشور نیاز به ورود نیرویی قوی و پویا و کارآمد دارد، برندهای های برتر و مطرح در صنعت غذا می توانند نقش ویژه ای ایفا کنند.البته سال گذشته با ورود گروه صنعتی پژوهشی زر به حوزه خودرو این اتفاق افتاد. البته در آن زمان هم برخی نسبت به ورود صنایع دیگر و در ظاهر غیر مرتبط به خودروسازی موضع منفی گرفته بودند.اما آیا موضع این بخش از منتقدان بر پایه استدلال های منطقی استوار شده بود؟
شناخت کامل فعالان صنعت غذا از بازار و رقابت
با بررسی توانمندی فعالان این صنعت به بی اساس بودن قسمت عمده ای از این انتقادها می رسیم.در واقع فعالان صنعت غذا،در گام اول با توجه به تعدد رقبا و شدت رقابت، از بازار شناخت مویرگی دارند.شاید در وهله اول نوع بازار ها متفاوت باشد.اما وقتی در صنعتی این نیاز درک شده باشد،طبیعی است که با تحلیل و آنالیزها،قبل از ورود به بازار می دانند که در کدام بخش نیاز و خلاء وجود دارد.
به بیان ساده این درسی است که آنها طی سال های سال رقابت آموخته اند.فعالان صنعت غذای کشور که برخی از آنان دستی هم در صادرات دارند،با توجه به شناخت کامل از رقابت از یک سو ساختار منسجمی را تشکیل داده اند و از سوی دیگر با درک پویا و زایا بودن این صنعت،خود را ملزم به استفاده از متخصصان و مشاوران آگاه و کاربلد می دانند.در نتیجه ساختار آنها سیستماتیک بوده و فرد محور نیست.
از سوی دیگر آنها می دانند که برای از دست ندادن سهم بازار نیاز دارند که همواره به روز باشند،بنابراین حتی در شرایط تحریم،توانسته اند این مهم را محقق کنند.
اما در کنار عواملی مانند شناخت کامل از رقابت و نحوه چگونگی آن،درک استفاده از متخصصین فارغ از رنگ و بوی سیاسی آنان، توانایی شناخت و تحلیل بازار مصرف و نیاز مشتری ،شاید بتوان فهم و درک اصولی ایمنی و امنیت محصول را یکی از اصلی ترین خصیصه های این بخش از صنعت کشور دانست.
آنها به طور مستقیم با جان مردم سرو کار دارند.اما بر خلاف برخی صنایع،اولین اشتباه از سوی آنان می تواند آخرین آن باشد. بنابراین آنها حتی برای حفظ برند خود هم که شده، ایمنی و امنیت محصول را اولویت اول و آخر خود قرار داده اند.
این مسائل کمک کرده است که طی سالیان اخیر در این صنعت با توسعه مداوم همراه شویم.یعنی در کنار ادامه حیات و فعالیت برندها و شرکت های قدیمی، شاهد ظهور برندهای جدید نیز هستیم.در این وضعیت حضور این بخش از صنعت و اقتصاد کشور به خودروسازی میتواند اثرات زیادی داشته باشد.
به بیان ساده تر ،این بخش از صنعت با توجه به خصیصه هایی که دارد،از توان بالایی در سرمایه گذاری نیز برخوردار است.
از آنجا که می تواند در کمترین زمان به شناخت کامل از بازار و نیازهای آن برسد،می تواند سرمایه های جدید را برای ورود و تولید و برطرف کردن نیاز بازار هدایت کند.
یکی از این بخش ها که به شدت این روزها در مضیقه هم قرار دارد،خودروهای اقتصادی هستند. در این شرایط برندهای مطرح این صنعت مانند زرماکارون ،شیرین عسل و ... با توجه به پتانسیلی که دارند،می تواند از یک سو ثمرات حضور یک بخش خصوصی واقعی را نشان بدهند و از سوی دیگر با توجه به توان سرمایه گذاری در مقیاس بالا،با توجه به زیرساخت های فکری و صنعتی می توانند به عنوان رقیبی جدید نه تنها غول های جاده مخصوص را به چالش بکشند،بلکه می تواند آنها را به سوی خصوصی شدن نیز هدایت کنند.
بنابراین به نظر می رسد که متولیان و افراد دخیل در صنعت خودروسازی کشور،باید به ورود صنایع و سرمایه های جدید در شرایط فعلی صنعت خودروسازی کشور به طور جدی فکر کنند و تا زمینه های حضور آنان را به سرعت فراهم شود.
خوانش تجربه کشورهای دیگر هم می تواند کمکی تجربه های خوبی را منتقل کند.به بیان دیگر ورود فعالان صنعت غذا به خودروسازی نه تنها تازگی ندارد،بلکه زمینه ساز توسعه آن نیز شده است.