اهمیت معدن و صنایع معدنی و ضرورت حساسیت بیشتر نسبت به انتخاب سکان داران این بخش

 تیتر 20- با روی کار آمدن دولت چهاردهم بی شک با انتخاب وزرای جدید مدیران زیرمجموعه ای وزارت صمت و حتی برخی شرکت های بزرگ معدنی و صنایع معدنی که خصولتی محسوب می شوند را در معرض تغییر قرار می دهد.

پس از رای اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی دولت و ورود سید محمد اتابک به وزارت صمت، رایزنی ها درباره معاونت های این وزارتخانه و شرکت های تابعه آغاز شد. همچنان برخی مجموعه ها در انتظار تعیین و تکلیف مدیران جدید خود هستند، اما مسئله مهم آن است که این جا به جایی ها در پست های معدنی تا چه اندازه براساس فاکتورهای کارشناسی و براساس کارنامه افراد انجام می شود.

بخش معدن و صنایع معدنی در سال های اخیر به دلیل نقش آفرینی در توسعه صادرات غیر نفتی  و همچنین تاکید بر جایگزینی معدن به جای نفت، بسیار حائز اهمیت است و هر تصمیمی می تواند عملکرد واحدهای تولیدی را تحت تاثیر قرار دهد.

به همین دلیل انتخاب مدیران بسیار مهم و حائز اهمیت است اما در این بین حداقل در میان انتصابات انجام شده کمی جای سوال است.

کارنامه برخی مدیران جدید نشان می دهد در مدیریت های  قبلی عملکرد قابل دفاعی نداشته اند.  

حال این افراد در پست هایی قرار گرفته اند که تصمیمات مهمی برای بخش معدن می گیرند و گاها می توانند نگاهی ضد توسعه ای داشته باشند.

اما در کنار این افراد مدیران دیگری هستند که پس از انتخاب وزیر برای حفظ کرسی خود به تکاپو افتاده و تلاش می کنند تا حکم خود را ابقا یا حتی حکم سرپرستی را به مدیرعاملی تبدیل کنند.

چیزی که در این روزها و در برخی محافل مدیریتی به چشم می خورد آن است که از شایسته سالاری و انتخاب مدیران بر حسب سوابق درخشان آنطور که باید و شاید استفاده نشده است . این در حالی است که بخش معدن و صنایع معدنی با چالش هایی همراه است که بسیار از آنها با تعامل مدیران وزارت صمت با بخش خصوصی قابل حل است. درحالی که سابقه برخی مدیران نشان می دهد اعتقادی به تعامل با بخش خصوصی برای تصمیمات مهم ندارند.

اما در کنار معاونت ها و مدیران عامل زیرمجموعه های وزارت صمت، شرکت های مهمی هستند که ورود افراد می تواند بر سرنوشت آنها اثر گذار باشد. درباره برخی تغییرات تنها منافع شخصی در آن دخیل است و نمی توان آن انتخاب را انتخابی کارشناسی دانست. در نهایت چنین تصمیماتی منجر به ارائه وعده های توخالی ای می شود که هیچگاه محقق نخواهد شد و سرمایه گذاری هایی که نتیجه ای نخواهد داشت.

البته انتخاب مدیری برای سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران ( ایمیدرو) آن هم از بدنه همین سازمان، می تواند گامی مثبت در راستای حضور پررنگ این سازمان در بخش معدن و جبران سال های گذشته باشد.

آن چیزی که در انتخاب مدیران معدنی در دولت چهاردهم حائز اهمیت است، نگاه شایسته سالاری و در راستای توسعه حداکثری است که بتواند با رفع موانع موجود از جمله چالش انرژی ، تامین مواد اولیه، توسعه حمل و نقل و... بخش معدن را به جایگاهی که شایسته است برساند. در غیر این صورت نه تنها بخش معدن قاعده بازی را باخته است بلکه بازارهای صادراتی که در شرایط تحریمی و به سختی کسب کرده است را دو دستی به رقبا سپرده و از میدان خارج می شود.