گام راهبردی فولاد مبارکه در مسیر پایداری صنعتی و زیست محیطی

تیتر20- پروژه انتقال آب از دریای عمان به فلات مرکزی، یکی از بزرگ ‌ترین طرح‌ های زیرساختی کشور است که نه ‌تنها پاسخی به بحران کم ‌آبی صنایع فولادی محسوب می‌شود، بلکه الگویی از پیوند صنعت و توسعه پایدار را به نمایش گذاشته است. فولاد مبارکه به عنوان یکی از محورهای اصلی این پروژه، با تکیه بر فناوری ‌های نوین پمپاژ، تصفیه و مدیریت انرژی، در تلاش است تا مسیر تولید پایدار را هموار کند. 

پارسا محمدی کارشناس اقتصادی درباره اهمیت  این موضوع گفت: اهمیت این پروژه دوگانه است، از یک سو، امنیت تولید در صنایع مادر مثل فولاد مبارکه را تضمین می ‌کند، و از سوی دیگر، به تثبیت اشتغال و سرمایه‌ گذاری در فلات مرکزی منجر می ‌شود. تا چند سال پیش، محدودیت منابع آب شیرین می ‌توانست ظرفیت تولید فولاد کشور را تهدید کند، اما با این طرح، فولاد مبارکه به جای مصرف آب زیرزمینی، از منبعی پایدار و بلند مدت بهره می ‌گیرد. این یعنی کاهش فشار بر منابع آبی استان اصفهان و حرکت به سمت صنعت سبزتر و پایدارتر.

وی درباره ویژگی های این پروژه افزود: این پروژه، با بیش از ۸۰۰ کیلومتر خط انتقال، ده ‌ها ایستگاه پمپاژ و مجموعه‌ های تصفیه‌ خانه ‌ای پیشرفته، از پیچیده ‌ترین طرح‌ های مهندسی کشور است. فولاد مبارکه در بخش طراحی خط و انتخاب پمپ‌ ها از فناوری ‌های کم‌ مصرف و با راندمان بالا استفاده کرده است. 

نکته مهم‌تر این است که مسیر انتقال به گونه ‌ای طراحی شده تا تلفات انرژی و تبخیر در حداقل ممکن باشد. همچنین تصفیه‌خانه نهایی، آب را به سطح کیفیت مورد نیاز فرایندهای صنعتی می‌رساند، بدون اینکه پساب خطرناک تولید شود.

وی درباره نگرانی های زیست محیطی این پروژه اظهار کرد: یکی از چالش ‌های جهانی در پروژه ‌های آب‌شیرین ‌سازی، مدیریت پساب شور (بِراین) است. فولاد مبارکه با مشارکت شرکت‌ های دانش‌بنیان داخلی، سامانه ‌های بازیافت شورابه و کنترل دمای خروجی را طراحی کرده است. در نتیجه، پساب شور به ‌صورت کنترل ‌شده و با استانداردهای محیط‌زیستی دفع می ‌شود. از سوی دیگر، انتقال آب به جای برداشت از سفره ‌های زیرزمینی، در واقع به احیای محیط ‌زیست مرکزی ایران کمک می ‌کند. بنابراین این طرح، در ذات خود، همزمان با تأمین آب صنعت، رویکردی زیست‌پایدار دارد.

اما محمدی درباره اثرات این پروژه افزود:  پروژه چند اثر کلیدی دارد. نخست، توسعه زیرساخت ‌های حمل‌ و نقل و انرژی در مسیر جنوب به مرکز کشور را تسریع می ‌کند. 

دوم، باعث رونق صنایع پایین ‌دستی و افزایش اشتغال غیرمستقیم در استان‌های مسیر خط می ‌شود. و سوم، امنیت آبی برای صنایع مادر مثل فولاد مبارکه، پالایشگاه‌ ها و نیروگاه ‌ها ایجاد می ‌کند. برآورد ها نشان می ‌دهد هر مترمکعب آب منتقل‌شده، می ‌تواند چندین دلار ارزش افزوده صنعتی ایجاد کند. از منظر اقتصادی، این یک سرمایه‌ گذاری بلندمدت است که در نهایت بازده اجتماعی و اقتصادی بالایی خواهد داشت.

وی همچنین تصریح کرد: فولاد مبارکه با ورود به پروژه انتقال آب از عمان، عملاً نشان داده که صنعت بزرگ می‌ تواند پیشگام در حوزه محیط‌ زیست هم باشد. این تجربه ثابت کرد که توسعه صنعتی و حفاظت از منابع طبیعی متضاد نیستند. اگر سیاست‌ گذاری هوشمندانه و استفاده از فناوری بومی ادامه پیدا کند، این مدل می‌ تواند برای سایر صنایع کشور نیز الگو شود. به نظرم این پروژه نه ‌فقط تأمین‌کننده آب، بلکه نمادی از «صنعت هوشمند و سبز ایرانی» است.

پروژه انتقال آب صنعتی فولاد مبارکه، صرفاً یک طرح زیرساختی نیست، بلکه نمونه ‌ای از هم‌ افزایی میان فناوری، محیط‌ زیست و اقتصاد ملی است. این مسیر نشان می‌ دهد که آینده صنعت ایران، در گرو تصمیم‌ های بلندمدت و نگاه پایدار به توسعه است.