مدل آینده ‌نگرانه فولاد مبارکه در همکاری با دانشگاه‌ ها

تیتر20- در شرایطی که بحران آب و محیط ‌زیست به یکی از چالش ‌های راهبردی کشور تبدیل شده، نقش صنایع بزرگ در فراتر رفتن از تولید صرف و ورود به عرصه حکمرانی منابع بیش از هر زمان دیگری برجسته شده است. فولاد مبارکه به ‌عنوان بزرگ ‌ترین فولادساز کشور، با میزبانی رویدادهایی در پیوند علم، صنعت و مسئله آب، تلاش کرده الگوی تازه‌ای از همکاری دانشگاه و صنعت را به نمایش بگذارد، الگویی که به‌گفته کارشناسان، می ‌تواند مسیر حل مسائل مزمن زیست ‌محیطی را از نگاه‌ های مقطعی به رویکردهای علمی و پایدار تغییر دهد.

علی شکری کارشناس حوزه صنعت در گفت و گو با «تیتر20» درباره اهمیت برگزاری برخی رویدادها برای مجموعه هایی همچون فولاد مبارکه، اظهار کرد: صنایع بزرگ امروز تنها واحدهای تولیدی نیستند، بلکه بازیگران مؤثر در حکمرانی منابع حیاتی کشور محسوب می ‌شوند. فولاد مبارکه به ‌عنوان بزرگ ‌ترین فولادساز کشور، مصرف‌کننده انرژی، آب و مواد اولیه در مقیاس ملی است. در چنین ابعادی، تصمیمات صنعتی به طور مستقیم به امنیت منابع، محیط‌ زیست و حتی پایداری اجتماعی گره می ‌خورد. همکاری با دانشگاه ‌ها به فولاد مبارکه کمک می ‌کند از تصمیمات کوتاه ‌مدت عبور کند و به راه‌ حل ‌های مبتنی بر دانش، داده و آینده ‌نگری برسد، دقیقاً همان چیزی که در مسئله آب به آن نیاز داریم.

وی همچنین افزود: اما این نگاه، نقش صنعت را از «مصرف‌کننده منابع» به «شریک در حکمرانی منابع» ارتقا می ‌دهد. وقتی آب به مسئله امنیت ملی تبدیل می ‌شود، نمی ‌توان انتظار داشت دولت یا دانشگاه به ‌تنهایی آن را حل کنند. صنعت، به ‌ویژه صنعتی مثل فولاد مبارکه، هم ابزار اجرایی دارد، هم منابع مالی و هم داده‌ های عملیاتی. دانشگاه‌ ها نیز دانش بین ‌رشته ‌ای و ظرفیت تحلیل دارند. پیوند این دو، امکان حل مسئله را فراهم می ‌کند. فولاد مبارکه با میزبانی چنین همایش ‌هایی در عمل نشان می‌ دهد که این تغییر نقش را پذیرفته است.

وی همچنین با اشاره به حضور اساتید در این همایش گفت: این حضور نشان می ‌دهد که فولاد مبارکه مسئله آب را تک ‌بعدی نمی ‌بیند. آب فقط یک مسئله مهندسی نیست، ابعاد اقتصادی، اجتماعی، حقوقی و حتی فرهنگی دارد. وقتی اساتیدی از رشته ‌های مختلف دعوت می ‌شوند، یعنی صنعت به دنبال راه‌حل ‌های جامع است، نه نسخه‌ های ساده و مقطعی. این رویکرد برای کشور بسیار ارزشمند است، چون بسیاری از پروژه‌ های مدیریت آب در گذشته دقیقاً به‌ دلیل نگاه تک ‌بعدی شکست خورده ‌اند.

شکری در پاسخ به این سوال که برخی معتقدند همکاری صنعت و دانشگاه در ایران اغلب شعاری باقی می ‌ماند. آیا تجربه فولاد مبارکه متفاوت است، بیان کرد: بله، تفاوت اصلی در «مسئله ‌محور بودن» این همکاری است. فولاد مبارکه به ‌جای سفارش پروژه‌ های کلی و آکادمیک، مسئله مشخص تعریف می‌ کند، کاهش مصرف آب، بازچرخانی، فناوری ‌های نوین تصفیه، یا کاهش اثرات زیست ‌محیطی. وقتی مسئله واقعی باشد، دانشگاه هم وارد میدان واقعی می ‌شود. این همان مدلی است که در کشورهای صنعتی موفق بوده و حالا فولاد مبارکه در حال بومی ‌سازی آن است.

مجموعه دیدگاه ‌های مطرح‌ شده نشان می‌ دهد رویکرد فولاد مبارکه در همکاری نظام ‌مند با دانشگاه‌ ها، تنها یک اقدام نمادین یا روابط عمومی نیست، بلکه نشانه‌ ای از درک عمیق این مجموعه از جایگاه خود در معادلات کلان کشور است. عبور از نگاه تک ‌بعدی به مسئله آب، تعریف مسائل واقعی برای پژوهش ‌های دانشگاهی و تبدیل صنعت به شریک فعال در حکمرانی منابع، مسیری است که می ‌تواند هم به پایداری تولید و هم به صیانت از منابع حیاتی کشور منجر شود. تجربه فولاد مبارکه اگر به ‌درستی تداوم یابد، می‌ تواند به الگویی قابل تعمیم برای سایر صنایع بزرگ تبدیل شود، الگویی که در آن علم، صنعت و مسئولیت اجتماعی در کنار یکدیگر قرار می‌ گیرند، نه در برابر هم.