پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران * پایگاه خبری تیتر20 ؛ رسانه بنگاه های اقتصادی ایران
خودروسازی ایران این روزها از دو جبهه تحت فشار قرار گرفته است؛ جبهه خارجی که آمریکا و دوستان آن را هدایت می کنند و جبهه داخلی که هدایت مانورهای آن در دست شبکه های مجازی است.
کد خبر: ۳۳۲۱۵
تیتر20 - این روزها هر شبکه اجتماعی اعم از تلگرام و واتساپ و اینستاگرام و... را که باز کنی، حتما در گوشه ای از آنها کلیپ و تصویری با محوریت حمله به خودروسازی کشور خواهیم دید.
یکی از تحویل نگرفتن سر وقت خودرو ثبت نامی اش می گوید، دیگری به نمایندگی های خدمات پس از فروش می تازد و آن یکی هم خودروسازان را دزد و قاتل معرفی می کند.
خلاصه که شبکه های اجتماعی تا آخر توان شان در حال تخریب صنعت خودرو نزد افکار عمومی هستند.
این حملات مجازی، حالا و در شرایطی که کل کشور گرفتار غول تحریم شده و اقتصاد نیز در رکود و تورم غوطه می خورد، فشار زیادی را بر پیکره صنعت خودرو وارد آورده، گویی خودروسازی و کارکنانش ایرانی نیستند و بیگانه اند.
خودروسازی را این روزها به نیمه مرده ای می ماند که هر کس در حد توانش لگدی نثار آن می کند، حتی اگر زیانی هم از آن نصیبش نشده باشد.
قصد از این نوشته، مرثیه سرایی برای خودروسازی و تبرئه کردن این صنعت از عیب و ایرادها و کم کاری هایش نیست، چه آنکه کارنامه 50 ساله اش به وضوح نشان می دهد چه در خودروسازی کشور در این سال ها گذشته است.
حرف اصلی این است که آیا خودروسازی ایران تا این حد ظالم و بد است؟ آیا در دوران فعلی که تحریم هست و کم نیست و اقتصاد هم حال و روز خوشی ندارد، باید همه تقصیرها را گردن خودروسازی انداخت؟
بیایید اتفاقات چند ماه گذشته را در خودروسازی کشور مرور کنیم و بعد به این پرسش پاسخ دهیم که این صنعت تا چه حد مستحق حملات و انتقاد (چه مجازی و چه غیر مجازی) است.
از نیمه مرداد امسال، صنعت خودرو ایران تحریم شده و گفته می شود حتی کوچکترین منافذ ارتباط با خارجی ها برای نقل و انتقال پول و تامین قطعات، بسته و نیمه بسته اند.
هیچ خودروساز معتبر خارجی در حال حاضر با ایران مراوده ندارد و حتی چینی ها نیز سودای رفتن در سر می پرورانند و مانند گذشته با شرکت های ایرانی کار نمی کنند.
از سوی دیگر، اوضاع اقتصاد کشور نیز مناسب نیست و نقدینگی خودروسازان آب رفته و قطعه سازان هم به دلیل عدم دریافت مطالبات خود، نمی توانند قطعات موردنیاز خودروسازان را سر وقت تامین کنند.
مجموعه این مشکلات سبب شده تولید خودرو در کشور به شدت افت کرده و در پی آن، تحویل خودروهای ثبت نامی نیز کند شده و ارائه خدمات پس از فروش مناسب هم دچار چالش شود.
به عنوان مثال در مورد محصولات پژو، رنو و سیتروئن به عنوان خودروسازانی که پس از اعمال تحریم های آمریکا، از ایران رفتند، بدعهدی آنها دلیل اصلی تاخیر یا عدم تحویل محصولات ثبت نامی است (هرچند البته نباید از بی تدبیری و عدم آینده نگری خودروسازان کشور نیز گذشت).
بنابراین با وجود همه ایرادها و انتقادهایی که به خودروسازی ایران و عملکردش وارد است، شاید چندان منصفانه نباشد که در این اوضاع و احوال سخت اقتصادی و سیاسی، گرفتاری ها و دردسرهای این صنعت از ناحیه شبکه های مجازی و گاهی در قالب شایعه نیز شارژ شود.
نه اینکه همه موارد منتشره در شبکه های اجتماعی، دروغ باشد و ناحق، اما خالی از شایعه سازی نیست. بدون شک تداوم حملات مجازی به صنعت خودرو با چاشنی شایعه، پیکر نحیف و تحریم زده این صنعت را ضعیف تر خواهد کرد، اگرچه مسیر انتقاد و اعتراض به عملکرد شرکت های خودروساز کشور همواره باید باز باشد.