من سالوادور نیستم،«شهر موش‌ها»و«اخراجی‌ها» را گرفت!

 اگر درهالیوود  فیلم‌های پرزرق‌وبرق اکشن، انیمیشن‌های سه‌بعدی  پیچیده و فیلم‌هایی با مضمون  تقابل ابرقهرمان‌های محبوب با نیروهای شر و یا حتی خودشان  همواره در صدر  باکس آفیس هفتگی قرار می‌گیرند و گیشه‌ها را تسخیر می‌کنند اما اینجا سینمای ایران با  فیلم‌های کمدی‌اش زنده مانده و هرسال بیشترین حجم فروش در گیشه غالباً به این ژانر اختصاص پیدا می‌کند.

همین امسال و درحالی‌که سه فیلم درام  و پرحرف و حدیث  مثل ابد و یک روز، بادیگارد  و خشم و هیاهو که کلی جایزه برده‌اند - یا نبرده‌اند!  و به لحاظ ارزش هنری سطح بالاتری نسبت به کمدی‌های رایج سینمای ایران دارند  روی پرده هستند اما میزان فروش دو فیلم کمدی من سالوادور نیستم  و 50 کیلو آلبالو  تقریباً دو برابر کل فروش سه فیلم دیگر بوده  تا ثابت شود جنس سینما روهای ایرانی جنس جوری نیست و حداقل اینکه  بسیاری از آن‌هایی که برای فیلم دیدن در سینما پول می‌دهند فقط برای خندیدن تمام دشواری‌های سینما رفتن ازجمله تهیه بلیت، ترافیک، جای پارک و ... را به جان می‌خرند و می‌خواهند  برای دو ساعت هم که شده فقط شاد باشند.

در تمام سال‌های اخیر  پرفروش‌ترین فیلم‌های سینما   فیلم‌های کمدی و به‌اصطلاح عموم خنده‌دار بوده‌اند. اگر فروش فوق‌العاده فیلم محمد (ص) را با توجه به در نظر گرفتن تعداد سالن‌های زیاد و مدت اکران طولانی‌اش کنار بگذاریم  تمام فیلم‌هایی که در صدر پرفروش‌ترین فیلم‌های چند سال اخیر قرار می‌گیرند  فیلم‌هایی بوده‌اند که  به هر شکل ممکن  با ابزار و قصه‌ها بعضاً تکراری  مخاطبشان را می‌خندانند و لحظات مفرحی را برای  آن‌ها ایجاد می‌کنند.

حتی شهر موش‌های 2 که دو سال قبل فروشی بالغ‌بر 12.5 میلیارد تومان داشت جدا از زنده کردن حس نوستالژیک سریالی با همین نام در دهه 60 با تبلیغات فراوان اکران شد و طی مدتی طولانی  و با تبلیغاتی فراوان مخاطب بزرگ‌سال و کودکش را خنداند و با عنصر خنده به این میزان از فروش رسید.

نهنگ عنبر  کمدی  دیگری از سامان مقدم بود که  با ستاره‌های گیشه بیش از 7 میلیارد تومان فروخت و آن‌قدر موفق بود که کارگردانش خیلی زود به فکر ساخت قسمت دوم بیافتد.

قبل‌تر از این‌ها سه‌گانه اخراجی‌ها  نیز چنین سرنوشت فوق‌العاده‌ای پیدا کرد. مسعود ده‌نمکی که قبل از ساخت اخراجی‌های 1 به فروش میلیاردی و رکوردشکنی‌هایش فکر هم نمی‌کرد با اکران این سه فیلم در اکران‌های نوروزی ارقام عجیبی را در سینمای مرده سال‌های ابتدایی دهه نود برجای گذاشت و البته به پشتوانه همین سه‌گانه با رسوایی  هم در گیشه کامیاب شد.

سال گذشته  فیلم‌هایی در فهرست بالاترین فروش  سالیانه قرار گرفتند که  غیر از خنداندن آن‌هم به بدترین شکل ممکن هیچ کارکردی نداشتند و به لحاظ  در نظر گرفتن وجوه شاخص فیلم‌سازی  در پائین‌ترین  سطح ممکن قرار می‌گیرند. از بین فیلم‌های پرفروش سال قبل گینس  و ایران برگر  در این  دسته قرار می‌گرفتند و مثل سه‌گانه اخراجی‌ها  فقط با در نظر گرفتن عنصر خنده به رقم فروش عجیب‌وغریبی به نسبت کیفیتشان دست یافتند.

در این میان آنچه  واضح است اینکه در فهرست پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران به موارد مشابه زیادی برمی‌خورید. فیلم‌هایی با تم کمدی و طنز که برخی‌شان به لحاظ استانداردهای فیلم‌سازی در این ژانر نمره خوبی نمی‌گیرند اما در کمال تعجب مثلاً در مقایسه با اثری شاخص مثل درباره الی  فروش عجیب‌وغریبی داشته و اصلاً نمی‌توان رقم فروش آن‌ها با ساخته درخشان اصغر فرهادی را  در همان سال و همان قیمت بلیت مقایسه کرد.

حالا می‌توان به‌صراحت گفت وقتی فیلمی با معیارهای جهانی و پسندیده شده توسط غالب اهالی سینما در کشورهای مختلف جهان مثل جدایی نادر از سیمین کمتر از اخراجی‌ها می‌فروشد فاکتورهای موفقیت برای تهیه‌کنندگان  و کارگردانان در گیشه به‌راحتی عیان شده  و مشخص است. کافی است تهیه‌کننده پای یکی از دو سه چهره مطرح و پول‌ساز سینمای کمدی را  فیلمش بکشاند و کارگردان با اتکا به فیلم‌نامه‌ای که چیز خاصی در خود ندارد تمام بار خندان مخاطب را روی بداهه‌پردازی‌ها و نمک پرانی‌های بازیگر مطرح و ایجاد موقعیت‌های نسبتاً کمیک  بیندازد. در این صورت فروش میلیاردی  آن فیلم رقم پایه حساب خواهد شد و بهترین و  ستایش‌شده‌ترین فیلم‌هایی که هم‌زمان اکران شده‌اند باید  برای قرار گرفتن در  پله‌های بعدی فروش بجنگند و احیاناً با در اختیار داشتن سالن‌های کمتر به جنگ نابرابری تن دهند.

همین حالا رقم فروش من سالوادور نیستم بعد از حدود دو ماه اکران از عدد حیرت‌انگیز 11 میلیارد تومان گذشته و به نظر می‌رسد شاید اگر نیمی از زمان اکران محمد (ص) را در اختیار داشته باشد حتی رکورد پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران را می‌شکند. یا 50 کیلو آلبالو که یک ماه از زمان شروع نمایشش گذشته  6.5 میلیارد تومان فروش را رد کرده   و به نظر می‌رسد  رکورد سال گذشته نهنگ عنبر را به‌راحتی می‌شکند و  رقم حیرت‌انگیزی را در پایان نمایشش ثبت خواهد کرد تا دو فیلم کمدی  به‌احتمال فراوان پرفروش‌ترین‌های سال 95 لقب بگیرند.

این ارقام البته با در نظر گرفتن بلیت‌های ده‌هزارتومانی  شاید چندان هم زیاد نباشد اما با توجه به تعداد مخاطبان این فیلم‌ها می‌توان  گفت همچنان کمدی‌های نه‌چندان محکم و بدون چارچوب از فیلم‌هایی که استانداردهای بالاتری در سینما دارند بیشتر می‌فروشند و مردم سینما روی ایران  به انتخاب‌های عجیبشان ادامه می‌دهند./خبر آنلاین