درمان بی اشتهایی کودکان از این راه

تیتر20- کمبود یا از دست دادن اشتها تحت عنوان آنورکسی یا بی اشتهایی شناخته می شود و هنگامی رخ می دهد که کودک حداقل یک ماه از خوردن غذای مناسب خودداری کند و این امر کمبود رشد او را نشان دهد. کودک همچنین احساس گرسنگی نداشته و میلی به غذا نخواهد داشت.

امتناع کودک از غذا خوردن مربوط به یک آسیب وارده نیست و ممکن است دلیل یک بیماری باشد. بی اشتهایی او با بی اشتهایی عصبی که دربزرگسالان و نوجوانان اغلب به دلیل ترس از افزایش وزن رخ می دهد، متفاوت است.

بی اشتهایی کودک می تواند برای والدین نگران کننده باشد اما می توان آن را مدیریت و درمان کرد. قصد داریم در این قسمت دلایل، علائم و روش های مدیریت بی اشتهایی نوزادان را شرح دهیم، پس همراه ما باشید.

بی اشتهایی نوزادان و کودکان چه زمانی رخ می دهد؟

بی اشتهایی در نوزادان ممکن است هر زمانی در طول سه سال اولیه زندگی شروع شود. با این حال، برخی از مطالعات تحقیقاتی اظهار می دارند که این مشکل بیشتر در سنین 9-18 ماهگی بروز می کند و می تواند به این دلیل باشد که در این سنین کودک شروع به تغذیه توسط قاشق کرده و ممکن است میلی به غذا خوردن نداشته باشد. با این حال، همه نوزادان در این سنین و این مرحله انتقال غذایی، دچار بی اشتهایی نمی شوند.
علائم بی اشتهایی نوزادان و کودکان :

برخی از علائم متداول و رایج عبارتند از:

    به طور مداوم حداقل برای یک ماه از خوردن غذا امتناع کند
    احساس گرسنگی نکند
    قاشق غذا را پرتاب می کند
    بعد از چند قاشق غذا، خوردن را متوقف می کند
    کاهش وزن دارد
    سوء تغذیه دارد
    با بازی کردن در طول وعده های غذایی حواسش را پرت می کند

در برخی شرایط، کودک فقط غذای خاصی می خورد که دارای طعم، حرارت، قوام، بافت و بو باشد. آن ها غذاهای جدید را امتحان نمی کنند و در مورد نوع غذایی که می خورند بسیار حساس هستند. آن ها هنگامی که مجبور به خوردن غذای جدید هستند ممکن است غذا را بیرون ریخته، تف کنند یا حتی استفراغ کنند.

چنین نوزادانی از دریافت گروه خاصی از مواد غذایی در معرض خطر هستند با این حال، هنگامی که غذای مورد نظر به آن ها پیشنهاد می شود آن را بدون مشکل می خورند و معمولاً نارسایی رشد نداشته و حتی ممکن است اضافه وزن نیز داشته باشند.
علل بی اشتهایی نوزادان و کودکان:

تحقیقات نشان می دهد که علت بی اشتهایی کودکان اغلب مربوط به نیازهای عاطفی و درگیری والدین است. در ادامه مطلب برخی از نکات برجسته در مورد دلایل احتمالی بی اشتهایی نوزاد ذکر شده است:

    با بزرگ شدن کودک، او شروع به رشد خودمختاری خویش می کند که شرط غذاخوردن نیز می باشد. در این مرحله، او می خواهد تصمیمات خود را اجرا کند و نوع وعده غذایی نیز از این دست خواهد بود.
    آن ها به منظور جلب توجه مادران به نیازهایشان، از خوردن غذا بصورت آگاهانه خودداری می کنند.
    عواملی مانند افسردگی مادر و اختلالات خوردن مادر نیز می تواند باعث بی اشتهایی کودک شود. مادران افسرده در هنگام تغذیه کودک، تعامل مثبت کم تری نشان می دهند و همه این ها می تواند به وضعیت عاطفی کودک آسیب برساند و در نتیجه او از خوردن غذا خودداری کند.
    کودکانی که در خانواده های ناکارآمد بزرگ می شوند یا کودکانی که نحوه مراقبت از آن ها صحیح نیست، خطر بی اشتهاییشان بیشتر است.
    در مطالب قبلی نمناک به این مورد مهم اشاره شد که دلایل عاطفی و رفتار والدین در مورد تغذیه کودک از دلایل مهم بی اشتهایی او محسوب می شود. اگر گمان می کنید کودک شما بی اشتهایی دارد، لازم است به پزشک مراجعه کنید.

آیا بی اشتهایی می تواند ژنتیکی باشد؟

محققان تشخیص داده اند ژنی وجود دارد که می تواند با بی اشتهایی همراه باشد. مادران مبتلا به بی اشتهایی احتمالاً نوزادانی دارند که دچار بی اشتهایی هستند. با این حال، حتما چنین نیست که هر مادر مبتلا به بی اشتهایی، نوزادی بی اشتها نیز داشته باشد. چنان چه از این امر ترس دارید با پزشک خود مشورت کنید.

مطالعات مختلفی ثابت کرده است که بی اشتهایی کودک مربوط به مسائل رفتاری، روان شناختی و اجتماعی مربوط به تغذیه و تعامل والدین با او است. ارائه تمام وقت غذای مورد علاقه به کودک، سرزنش کردن، حواس پرتی، تنبیه و غیره ممکن است برای چند روز مفید باشد اما این یک راه حل دائمی نیست و باعث می شود او احساس کند که غذا خوردن یک روال ضروری و اجباری است. بنابراین بهتر است صبور باشید و از متخصص اطفال در این زمینه کمک بگیرید.
درمان بی اشتهایی در نوزادان و کودکان:

درمان به موقع بی اشتهایی کودک، برای جلوگیری از کمبودهای شدید تغذیه ای در او ضروری است. بطور عمده سه راه درمانی وجود دارد که می تواند به کودک کمک کند تا از بی اشتهایی رها شود:

    تشویق کودک به شناسایی و انتقال نشانه های درونی گرسنگی و همچنین سیری.
    ترغیب کودک به مصرف انواع مختلف غذا و تهیه غذاهای کامل از سوی مادر
    تأمین انرژی کافی و مصرف مواد غذایی

مراقبت های تغذیه ای نوزادان مبتلا به بی اشتهایی در طراحی یک برنامه غذایی مجدد متعهد است تا نیازهای آنان را برآورده سازد.

    تأمین میزان انرژی لازم برای فعالیت بدنی سالم و تشکیل بافت جدید
    تهیه یک رژیم غذایی مناسب برای سن و نیازهای رشد او
    تشویق کودک به تغذیه
    به تدریج باعث شوید کودک میل کم تری به کالری مایع و مکمل های غذایی نشان دهد.

در حین ایجاد این تغییرات، کودک باید از لحاظ تغییر در وزن، سایر مشکلات گوارشی، مانند اسهال یا یبوست نیز کنترل شود.

چنان چه پزشک، درگیری والدین را به عنوان علت بی اشتهایی کودک تشخیص دهد، ممکن است اقدامات زیر را توصیه کند:

    اگر خستگی مداوم مادر و درک آن توسط نوزاد علت اصلی بی اشتهایی او باشد توصیه می شود که پدر دراین میان مداخله کند، زیرا او می تواند به عنوان تعادل کننده روابط مادر و کودک عمل کرده و از این طریق کودک را ترغیب به تغذیه کند.
    از مادر در مورد مسئله با کودک مشاوره می شود و از او خواسته می شود تا مشکلات مرحله شیر گرفتن را تحمل کند.
    اگر مادر بیش از حد مضطرب باشد و یا با پدر و مادر مسائل عاطفی وجود داشته باشد، ممکن است والدین به مشاوره روانپزشکی ارجاع داده شوند.
    درمان بی اشتهایی کودک می تواند شامل اجرای چندین روش برای بهبودی کامل و جلوگیری از عود آن باشد.

نکاتی برای کمک به تغذیه بهتر کودک :

در صورت مشاهده هر گونه تغییر در عادات تغذیه کودک می توانید این نکات را اجرا کنید:

    به او اجازه دهید تا خودش احساس گرسنگی کند.
    در طی وعده های غذایی فاصله ای ایجاد کنید . بدان صورت که در فاصله سه تا چهار ساعت به کودک غذا بدهید ودر بین این فاصله به آن ها آب دهید.
    غذاهای فینگرفود را به کودکتان معرفی کنید.
    به کودکتان مقدار کمی غذا بدهید و بگذارید خودش درخواست تکرار یک وعده غذایی داشته باشد.
    کودک را تشویق کنید تا روی میز ناهار خوری بنشیند. کودکی که می خواهد بنشیند ممکن است بهتر غذا بخورد.
    سرو یک وعده غذایی نباید بیشتر از 30 دقیقه طول بکشد حتی اگر کودک به اندازه کافی غذا نخورده باشد.
    او را هنگام غذا خوردن تشویق کنید و درصورتی که مقدار کمی غذا خورد، دلسردش نکنید.
    هنگام تغذیه کودک عوامل حواس پرتی مانند رسانه های الکترونیکی، کتاب، اسباب بازی و غیره را حذف کنید زیرا این وسایل به طور موقت موثر هستند و به کودک نشانه های درونی گرسنگی و سیری نمی آموزد.
    با گفتن این که اگر غذای خود را تمام کنی برایت هدیه می خرم، کودک را مجبور به غذا خوردن با رشوه نکنید.
    آن ها را از بازی کردن با غذا منصرف کنید.
    اگر کودک شروع به پرتاب غذا یا قاشق کرد و یا سعی کرد از روی صندلی پرش کند، به او هشدار دهید. اگر این رفتارها را ادامه داد به او بگویید که اجازه استفاده از وسایل سرگرم کننده اش را نخواهد داشت./ نمناک