رابطه گردشگری با اشتغال

حامد یزدی          

زمانی که با مغازه¬داران میدان نقش جهان اصفهان صحبت می¬کنم، همگی بر این اعتقادند که در چند سال اخیر میزان ورورد گردشگر به کشور به شدت کاهش یافته است و این تاثیر مستقیمی بر تجارت و رونق زندگی آنان داشته است. عدم رونق بوجود آمده در اثر سیاست¬های گردشگری، سبب شد تا تحقیقاتی در این زمنیه داشته باشم. در این بازه زمانی متوجه شدم که سه نوع کسب و کار و به تبع آن سه دسته اشتغال برای نيروي انساني در مورد گردشگري قابل تفکيک است:
1ـ اشتغال اوليه : اين نوع اشتغال اغلب در فعاليت هايي است که براي فراهم آوردن زمينه ها وقبل از انجام سفر يا در حين مسافرت به منظور اطلاع بيشتر از پتانسيل هاي بهره‌وري قرار دارد؛ به عنوان مثال فعاليت موسئسات گردشگري واطلاع رساني از اين نوع است.
2ـ اشتغال در تامين نيازها : اين نوع اشتغال که سهم عمده اي از اشتغال در فعاليت هاي گردشگري را شامل مي شود ، در فعاليت هاي است که بطور مستقيم نيازهاي‌ روزمره گردشگر را تا زماني که در مقصد است برطرف مي سازد.اين نوع اشتغال دامنه وسيعي را از فعاليت ها در حمل ونقل ، هتل داري ، رستوران ها و فعاليت ها در ارائه خدمات تفريحي و ورزشي شامل مي شود.
3ـ اشتغال غير مستقيم : اين نوع اشتغال که بيشتر با فعاليت هاي توليدي مرتبط است همزمان با سرمايه گذاري در گردشگري فراهم مي‌آيد.فعاليت در احداث هتل ها وکليه فعاليت ها قبل از آن ، توليد وسايل حمل ونقل (تا جايي که سهم گردشگري راشامل مي شود) ونيز سهم گردشگري در ايجاد تاسيسات زيربنايي در زمره اين نوع اشتغال است. اشتغال غير مستقيم همان گونه که از نام آن پيداست به طور مستقيم وتنها بافعاليت هاي گردشگري مرتبط نيست بلکه تنها با نسبت حجم سرمايه گذاري در گردشگري به کل تشکيل سرمايه در اقتصاد مشخص مي گردد.