تیتر20 - در جنوب ایران، جایی میان آبی بیانتها و در نزدیکی تنگه هرمز، جزیرهای وجود دارد که سالهاست در نقشه توسعه اقتصادی کشور بهعنوان نگین خلیج فارس از آن یاد میشود؛ کیش.
منطقهای آزاد که قرار بود ویترینی باشد از ایران مدرن و در تعامل با اقتصاد جهانی. اما پس از گذشت چند دهه، آنچه اکنون در جزیره جریان دارد، بیش از آنکه یادآور یک قطب اقتصادی تمامعیار باشد، بیشتر به تقلای محلی محدود و پرچالش شباهت دارد.
فرصت سوخته ترانزیت
جزیره کیش از نظر موقعیت جغرافیایی، یکی از استراتژیکترین نقاط کشور در خلیج فارس است. نزدیکی به تنگه هرمز و مسیرهای کشتیرانی بینالمللی، میتوانست آن را به مرکز ترانزیت کالا میان ایران، آسیای میانه و کشورهای حاشیه خلیج فارس تبدیل کند.
اما واقعیت، مسیری متفاوت را نشان میدهد. در شرایطی که کشورهای منطقه با سرمایهگذاریهای میلیاردی در بنادر خود، جایگاه خود را در زنجیره تامین جهانی تثبیت کردهاند، کیش هنوز درگیر ظرفیتهای محدود بندری، نبود اتصال ریلی و حتی دشواریهای حملونقل جادهای است.
این کمبودها نهتنها هزینه ترانزیت را افزایش داده، بلکه کیش را از نقشه اصلی تجارت منطقه کنار زده است. این در حالی است که ظرفیتهای بالقوه کیش در حوزه تجارت دریایی اگر با برنامهریزی دقیق و حمایت ساختاری همراه میشد، میتوانست سهمی از بازار لجستیک منطقه را به خود اختصاص دهد.